woensdag 7 februari 2018

richting aanwijzers

Gisteren heb ik een hoop indrukken opgedaan.

Het centrale thema leek wel te zijn ' richting aanwijzen'.
Het gedachtenkronkelpaadje wat ik met dit blogstukje neem naar 'overzicht' geeft een paar 'rare aanwijzingen':

  • eenden vliegen niet achteruit
  • water stroomt, onder vrije omstandigheden, van nature naar beneden
Met een geoefend oog ( ik loop immers vaker over vreemde gedachtenkronkelpaadjes om uit te vinden waar ze heen leiden) herken ik hier het grondthema' waarheid' in.

Ik hoorde gisteren een mooi verhaal.
Het is in zichzelf een prachtige rijke gelaagde parabel voor ' de weg vinden in het leven'.

Oom en Tante uit Nederland komen een weekendje logeren, op het Franse platteland.
Nicht is hun 'gids'.
Nicht heeft zelf geen logeeraccommodatie en besprak voor hen een huisje, twee dorpen verderop.
Eerst laat ze Oom en Tante overdag zien waar het is, zodat ze ook alvast hun spullen er kunnen neerzetten.
Ze wijst hen erop om goed op te letten op de route, want ze weet uit eigen ervaring, in het donker ziet het er allemaal nogal anders uit!
Oom en Tante eten bij Nicht thuis een hapje mee en vertrekken 's avonds, in hun autootje naar hun slaapplek.
Nicht herhaalt als ze instappen nog even de route:
Hier over vijftig meter naar beneden, weg volgen tot de kruising, linksaf slaan, in het volgende dorp rechtsaf.... alsmaar rechtdoor en dan vlak voor het volgende dorp rechtsaf.

Zo gezegd.. zo niet gedaan.
Ze ziet de achterlichten vijftig meter verderop rechtsaf buigen, de heuvel op. En die weg.. voert vast ook naar interessante bestemmingen en gouden leerervaringen, maar bepaald niet naar hun zo gewenste eigen klaarliggende pyjamaatjes en pantoffeltjes.

'Tant pis' (jammer dan) zou Nicht hebben kunnen denken...' Ik ben 1 keer helemaal met ze meegegaan, heb het ze nog 1 keer uitgelegd....'
Dat is niet wat Nicht dacht of deed.
Nicht spurtte terug naar binnen, greep haar telefoon en belde zo snel mogelijk Tante op haar mobiel en maande haar tot 'omkeren'.
Tante zei wat gelaten 'O' en gaf de instructie door aan Oom, die aan het stuur zat.

Ook daar had Nicht het best bij kunnen laten. Oud en wijs genoeg toch, die Oom en Tante? Ze waren nu al drie keer geïnformeerd. Bedtijd!
Maar nee, zij nam haar taak als gids nogal serieus en ging ( in de kou, in het donker) op de juiste kruising vijftig meter van haar huis staan met een zaklamp, om de volstrekt donkere bocht aan te lichten voor Oom en Tante.
Het duurde even voor Oom en Tante ook weer op dat punt waren. 
Druk zwaaiend met de zaklamp seinde Nicht hen in de goede richting... ja.. inderdaad.... een 'donker gat'.

De 'goede richting' was ' de waarheid'.... het (inderdaad) te nemen pad om uit te komen waar je (volgende) bestemming daadwerkelijk ligt.
Bij sommige kruisingen op je route doet het er niet zo heel erg toe welke tak je neemt.
Maar op andere kruisingen is het toch wel buitengewoon aanbevelenswaardig om inderdaad de 'geweten' en met (voor de goede verstaander duidelijke zich in allerlei vormen synchroon herhalende signalen)  ware (kortste, soepelste, veiligste) route te nemen.
En ja.. dat zijn soms andere signalen dan 'gewone' routeborden.
En ja.. in het donker.... zien dingen er wat anders ( bedreigender?) uit dan overdag.. kun je wat eenvoudiger de juiste afslag missen....omdat het je de minst waarschijnlijk weg lijkt.

(Maar misschien ben je gewoon op wat minder bekend terrein?) 

---
's Middags las ik een mailtje van een Amerikaanse dame.
Het was alsof ik haar meta-fysische achterlichten de heuvel op zag rijden.....

En .. dat is ' in the bigger scheme of things' prima natuurlijk.
Als ze die ingeslagen weg door blijft rijden, komt ze vanzelf wel weer ergens op een kruising in het leven uit, waar ze weer een keus heeft. Zo gaat dat immers.  Leve de vrijheid.

Maar....ik weet dan weer.... zolang zij de instructies van haar ingebouwde TomTom blijft volgen op de huidige mind-set-instellingen... zal ze oeverloos dezelfde rondjes blijven rijden om 'weg' te komen waar ze uit weg wil.. zonder 'aan te komen' waar ze beoogt zijn.  

Wat zij probeert te doen is zoiets als naar de Dom willen ( om van het mooie uitzicht over de stad te genieten) en dan de TomTom instrueren om de binnenstad van Utrecht koste wat het kost te vermijden...... .
Vervolgens ziet ze niet in dat dat best kan ( anders kreeg je wel grote dikke foutmeldingen)..... maar dat ze gegidst wordt om d'r (automatische-) geloofsysteem op de P&R bij het stadion te parkeren en dan met ander vervoer naar het hart van de stad te gaan.
Nu blijft ze maar cirkelen en mopperen op de TomTom ( God/de wereld/haar medeweggebruikers)
 ' Ik wil helemaal niet bij een stadion zijn, ik wil naar de Dom!'

Enfin, ik heb gisterenavond, in het donker, een (lichtbaken) speelsuggestie op de eerstvolgende digitale kruising neergezet.
Maar ja.. ...

Die mind-set-instelling op je eigen interne navigatiesysteem op je geloofsysteem, kom ik trouwens erg veel tegen.
Breng me naar ' Het Hoogtepunt van Mijn Levens Geluk'.... via de kortste meest comfortabele route, maar vermijdt ' De Waarheid Die In Mijn Hart Gekend Wordt'.

De waarheid die in je hart gekend wordt, kon nog wel eens net als een mooie oude binnenstad zijn... 'geheel  natuurlijk auto-vrij', ha, ha... !
Voorbij dit punt: 'Pure Onvoorwaardelijke Liefde' zegt het signaal.
( "Huh? Is dat niet erg hoogdravend taalgebruik?"
Tja.. ach....' centre ville' klinkt ook veel chic-er en hoogdravender dan 'binnenstad')
Je kunt er niet binnengaan in een geloofssysteem.. welke dan ook.. alleen: ' zielen te voet'!
Maar... er zijn wel 'Park & Ride voorzieningen, waar je die vehikels even veilig kunt parkeren om te voet verder te gaan ( of.... gedragen door een ezel/olifant, die de weg weet).

Dit filmpje is erg rijk aan respectvolle inhoud voor de natuur.
Hoe het (ook) in je eigen belang
erg wijs is 
om de olifant niet de toegang tot de rijpe vruchten 
te versperren.
(mangobomen gedijen waarschijnlijk ook een stuk beter bij een jaarlijkse dosis verse olifantenmest dan bij menselijke kunst-shit?)

En wie weet, als je de schoonheid van die binnenstad (weer) zelf ervaart, wil je vervolgens je eigen turbo diesel (meestal cultureel geleast) geloofsysteem wel wat vaker laten staan.. of inruilen voor een omgevingsvriendelijker modelletje....?

(-:

1 opmerking:

  1. Mooi verwoord, dit heerlijk, echt gebeurd verhaal van Oom en Tante als 'parabel' voor 'de weg vinden in het leven'. Vele wegen staan voor ons open en welke wij ingaan, dat hangt van vele faktoren af, die ik niet nodig vind te benoemen. En al gaande komen we evenzo vele kruispunten tegen die ons keer op keer doen stilstaan bij....mmmmm, welke weg zal ik nu inslaan ? Nu heb ik, net als jij, het natuurlijk niet (alleen) over 'fysieke' wegen/paden, zoals die van Oom en Tante in het verhaal. Maar alle wegen zijn wel onderling verbonden en leiden ergens heen en welk 'kompas' we hanteren, c.q. vertrouwen om op de levenszee te varen, onze weg, waarheen dan ook, te vinden, is zeer PERSOONLIJK. In mijn beleving/ervaring hebben ALLE wegen mij de weg 'naar binnen' gewezen en dat is voor mij de 'ware' en een echte RIJKDOM ! Heb weer ontzettend genoten van filmpje en prachtige 'close-up' beelden van die olifanten, WOW !!! Wens jou en iedereen veel goeds, leerzaams, moois en geluk op je weg, Liefs Susan xxx

    BeantwoordenVerwijderen