zaterdag 3 november 2018

wel doen/ niet doen

Soms (vaak, gelukkig) kondigt een verse Oblique Technique zich 'lachend' aan.
Hij meldt zich dan 'braaf' bij de voordeur van mijn bewustzijn, ik pak hem blij uit, speel ermee, probeer hem uit en zet hem, als ik hem uit eigen ervaring geschikt heb bevonden, online.

Eens in de zoveel tijd, sluipt een Oblique Technique via de achterdeur (of een venster op de wereld) mijn belevingswereld binnen.
Ik struikel over een aantal bizaroide voorvallen, mopper eens flink op de hele toestand waar ik me 'nu' (kennelijk) 'ineens' mee bezig meen te moeten houden.
Een heel aantal dingen staan  ineens wel heel opmerkelijk 'haaks'....

In een staat van enige verwarring komen in zo'n situatie de gedachten "Waar ben ik (in godsnaam) nu weer mijn tijd in aan het investeren?" en " Wat is hier ( in vredesnaam) aan de hand?" nogal eens voorbij.
In het geheel genomen snap ik er niet zoveel van en blijven die 2 vragen nog onbeantwoord, terwijl ik me door 1001 andere vragen en kwesties heen werk die zich gaandeweg voordoen.

En dan (als alle relevante tussenstap subvragen via het nodige mentale gestoei en emotioneel gespartel) tot klaarheid zijn gebracht, realiseer ik me tegen de tijd dat het stof van dat werk is neergedaald..... AH..... het is weekend he, Oblique Technique delivery time!
Dat is waar ik mee bezig ben geweest.
Toch niet volkomen 'out of sync' met alles wat eraan voorafging, pfew!

In de reeks van een aantal interacties die ik eerder deze week met diverse Nederlanders had , zie ik namelijk wel hoe deze Oblique Technique vandaag tot volle wasdom is gekomen in mijn bewustzijn.

Een van de beelden die ik voor me zag toen ik doorhad dat het de Oblique Technique voor deze week was, had te maken met dat ik nogal een ambassadeur ben voor dingen (ook) anders, (namelijk, via gedegen vakkundig maatwerk) te doen in de samenleving en niet (uitsluitend) via bestaand protocol.

Het is alsof ik met dat specifieke voorstel de keurige Nederlandse tuintjes en parken in een hoekje besprenkel met o.a. brandnetelzaad en dan vertel dat 'wilde planten' cultiveren in een deel van de tuin, een prima simpele manier is om duurzaam te tuinieren;  om de leefkwaliteit van het hele eco-systeem mee te kunnen ondersteunen.
'Not in my backyard!' ( en waar zijn toch eigenlijk alle vogels, vlinders en bijen gebleven die er vroeger wel waren....)

Die analogie gaat erg ver op, naar het zich laat aanzien.
Alleen heb ik het over het duurzame onderhoud van het sociale systeem. (waar zijn toch al die originele unieke vakbekwame bezielde mensen gebleven met lachende gezichten die sociaal maatwerk leveren door zelf (zinvol buiten het vierkantje) te kunnen denken, die er vroeger toch zoveel meer waren....).

donderdag 1 november 2018

IK e.a.

Na een werk-ochtend, volgde ik bij de lunch even de impuls om in een schrift te kijken waarin ik dit voorjaar aantekeningen had gemaakt.

Ik moest ongelooflijk lachen om een cartoon die ik toen met pen had getekend (en helemaal vergeten was).
Hier dan, gewoon even voor mijn lol, de gedigitaliseerde versie.


" Een 'hokjesgeest' is op zich niet zo heel erg, als de hokjes maar groot genoeg zijn om de relevante dingen in op te kunnen bergen (en weer uit te kunnen halen)"















Afbeelding links:
"Mentale 'Billy' anno jaren '90 vorige eeuw, van IK e.a."

Afbeelding rechts:
"Mentale 'Billy' anno jaren '10 deze eeuw"

Met bijschrift bij de pakketjes die klaar staan:
"Relevante nieuwe informatie"

(-: