maandag 21 mei 2018

Acceptatie en zeggenschap

Het heeft er veel van weg dat het de ‘weken van de fundamentele beginselen’ zijn.
Zou het er iets mee te maken hebben dat het ook de week van de herdenking van de Heilige Geest is ;-)  ? (Pinksteren)

Vanmorgen kreeg ik weer een zelf-bouwpakket geleverd.
Het zou me niet verbazen als het de Oblique Technique is die het komende weekend in de etalage komt..

Het thema is de energetische dynamiek tussen (de perceptie van) eigendom , acceptatie en (daadwerkelijke) zeggenschap (in relatie tot duurzaam beheer van een ‘goed’).
Dat is een hele mond vol.

Het gaat over een begripsvorming die eigenlijk net zo fundamenteel is als dat je 4 wielen (accuraat) aan de 2 assen van een automobiel moet monteren, anders….. rijdt het voertuig… niet.
Hoe goed, of slecht, je de rest van de aandrijving ook maakt, hoe aerodynamisch (of niet) de carrosserie ook ontwerpen is… hoe mooi de lak glimt, hoe hard of ludiek de claxon toetert, hoe ‘pienter’ het pookje….. als automobiel werkt het letterlijk.. voor geen meter (geen millimeter zelfs)

1e Pinksterdag (n.a.v. een tour met klassiek auto's die jaarlijks hier in de regio met Pinksteren plaatsvindt) sprak ik iemand die in de jaren ’80 aan oude Triumph’s heeft gesleuteld.
Hij vertelde dat een ander, ook Engels merk, Jaguar, een basisfout had gemaakt, wat hem betreft.
Alle onderdelen zijn ‘state-of-the-art’ ontworpen ( ofwel.. errug mooi maar ook errug duur).
De ontwerpers hadden echter bezuinigd op de elektrische connector-stukjes.
Daar hadden ze de goedkoopste (lees gammelste) versies van laten we zeggen  5 pence voor genomen, terwijl een goede, duurzame, laten we zeggen 10 pence kost.
OK, met een paar kilometer elektrische kabels, per Jaguar, heb je er aardig wat in totaal nodig.. Dus je ‘bespaart’ inderdaad op de korte termijn 100 pond ofzo op die ‘minuscule dingen die je toch niet ziet’.
(Leg dat even naast de aanschafprijs van een kittige Jaguar als geheel….)

Echter, je voelt hem al aankomen….
Voor 10 pence per stuk hoefde je die dingen waarschijnlijk ook de eerste dertig jaar niet meer te zien.  Maar voor 5 pence, mag je met grote regelmaat alle honderden van die dingen door je handen laten gaan, op zoek naar die ene die ‘ nu weer’ kapot is gegaan.
En bij die prachtige spoiler en wieldoppen kun je vrij gemakkelijk komen.. maar die connectors ( en altijd precies diegene die je hebben moet, natuurlijk) zitten verstopt achter een heleboel bouten en moeren die je dan weer eerst los moet maken.

Dat is’ financieel’ mogelijk best ‘ leuk’ voor reparateurs, die een bedrag per uur rekenen.
Maar of de eigenaar/gebruiker van de Jag er net zo van geporteerd is en blijft?

De zaterdag voor Pinksteren kreeg ik een verhaal te horen dat iemand aangaf afstand te willen doen van een erfenis waar een huis deel van uitmaakt.
Dat huis dient te worden verkocht voordat de erfenis zich in (het geprefereerde)  ‘baar geld’ heeft getransformeerd. Totdat dat moment (waar ieder reikhalzend naar uitkijkt) werkelijk daar is, brengt het gezamenlijk eigendom van een huis  ‘lopende kosten’ en ‘beheerstaken’ met zich mee.
Die persoon claimde wel (erg actief) zeggenschap over de hoogte van de vraagprijs en de uiterste verkoopprijs.
Maar ja, als je afstand doet van eigendom (omdat je aspecten ervan niet kunt of wilt aangaan of continueren, zoals ‘de verantwoordelijkheid’ , of ‘ meebetalen’) … dan heb je over dat soort dingen toch helemaal niks meer te zeggen, of ben ik nou gek?

Dat er een psychologisch mechanisme meespeelt, ondervond ik prachtig net op 2e pinksterdag ‘ aan den lijve’.

Ik had op 1e pinksterdag bewust afstand gedaan van het eigendom van een ‘goed’. Ik gebruikte het niet meer (ook al vond ik het nog wel een erg mooi ding) en wilde het liever een nieuwe bestemming geven, dan ongebruikt met me meeslepen.
De volgende eigenaar, liet me vanochtend weten dat ze het ding nog dezelfde dag in eigendom had gegeven aan iemand die het had zien staan en er onmiddellijk helemaal weg van was.

En daar had ik meteen een kans om mijn eigen wiel naar mijn beste eer en geweten aan mijn eigen as van het bouwpakket vast te bouten.

Mijn acceptatie van het gegeven dat ik er zelf vrijwillig afstand van had gedaan, betekende ook dat ik er nul zeggenschap meer over heb wat er met het goed gebeurt, wanneer en waarom.
Wat is er nou mooier dan dat het ding waarvan ik hoopte dat het nog vreugde aan iemand kon verschaffen binnen 6 uur ofzo zijn weg naar zo iemand vindt? Divine Timing in Action, toch?

Maar dit ‘boutje’, kan ik toegeven, viel wel even uit mijn vingers, in wat (psychologisch) zand. Dus ik moest het meteen even stevig vastpakken en goed schoonblazen, van binnen en van buiten bekijken, voordat ik het op de juiste moment-spanning kon aandraaien aan het bouwpakket.

Zand laten zitten in bewegende delen, is immers ook geen goed idee ;-)
Dat gaat zo knarsen en doet het mechaniek sneller slijten.


Kon ik meteen even checken of de meegeleverde boutjes wel van degelijke kwaliteit zijn.. (ja).. Anders had ik er beter wat stevigere modelletjes voor kunnen nemen, die een stuk minder snel lostrillen of scheuren vertonen, dan minder stevig materiaal.  

Ik zal niet snel op de kwaliteit van de koppelstukje bezuinigen (zo waarlijk helpe mij….. goed bij de Pink(ster)en zijn….. ;-)  )

Geen opmerkingen:

Een reactie posten