maandag 15 januari 2018

de regels van het spel

Gisteren bracht ik een paar aangename uren hier in Frankrijk door met pingpong spelen, met een Nederlandse jongen van 11 en zijn moeder.

Vanmorgen leek een kleine bespiegeling op een van de interacties me wel leuk om over te bloggen.

Op een bepaald moment waren we 'met puntentelling' aan het spelen. Hij was de scheidsrechter die de punten bijhield, terwijl zijn moeder en ik een potje om punten speelden.
Hij ontdekte, dat een deel van die 'autoriteiten'-taak is om je beslissing uit te kunnen leggen.

Een taak die hij met verve uitvoerde en waar hij zelfs rode wangen van kreeg toen ik hem bij herhaling op een bepaald moment niet leek te (willen?) snappen.
Zelfs als wees hij tot drie keer toe heel precies de baan aan die de bal had beschreven op de tafel en in het net...... ik bleef nog steeds een antwoord verlangen op de vraag: " Maar waarom krijgt je moeder hier nu een punt?"

De verwarring werd aan zijn kant zo te zien nog groter toen ik probeerde toe te lichten dat ik helemaal niet vond dat ik een punt moest hebben.. dat we het daarover wel eens waren.
(Wat zeur ik dan toch nog? Waarom speel ik dan niet 'gewoon' door?Waarom sta ik het hem dan nu zo 'moeilijk' te maken?)

Ik benadrukte dat ik in die beurt de opslag had gehad en dat.. voor zover mij bekend... zijn moeder dan nu het recht van de opslag had verworven (wat iets anders is dan een punt).
(Daarbij refereerde ik impliciet aan de spelregels die we gebruikten, de laatste keer, een paar maanden geleden dat we om punten speelden.)

Maar... er was in de tussentijd iets in zijn wereld veranderd..... (waardoor hij ook zoveel vooruitgang in zijn pingpong vaardigheden had opgedaan) .... hij had een paar weken pingpong op zijn Franse school gespeeld.
En.... daar is kennelijk voor een duidelijk ander systeem gekozen... waar iedere speler kan scoren, ongeacht of hij nou wel of niet de opslag heeft.

Wat voor mij belangrijk werd op dat punt, om (zinvol) door te kunnen spelen, was inzage krijgen in de regels die gehanteerd werden en daar ( in ieder geval op hoofdlijnen) afstemming over hebben.

Ik geloof dat het voor hem nogal een kluif was om zich voor te kunnen stellen dat er andere regels ergens op de wereld zouden kunnen gelden dan de regels die zijn sportleraar op zijn school geldig heeft verklaard.
Wekenlang speelden al zijn speelmaatjes zonder morren en mankeren volgens die regels.. dus ... dan hoort het toch kennelijk zo.....?

En die gedachtengang is.. lijkt mij zo.... vrij menselijk....
Als je er niet bekend ermee bent dat er meerdere systemen mogelijk zijn, dan die ene die jij gebruikt.. hoe moet je dat dan gaan vermoeden?

Hoe bestuur je een land, hoe bestuur je een organisatie, hoe bestuur je een gezin?
Het is pingpong spelen... maar dan  in het groot!

OK, er zijn een paar basisbenodigdheden..... een speelveld, wat attributen en een aantal spelers....

Maar geef 10 groepjes mensen op 10 verschillen de plekken in de wereld  een pingpongtafel, batjes en balletjes en voila...... tenminste 10 verschillende spelletjes worden geboren.
Wie weet, lijken er zelfs wel een aantal op elkaar, op hoofdlijnen.... maar kijk niet al te vreemd op als er ook totaal andere varianten uitrollen!

Moderne mensen lijken wel eens te denken dat er eerst 'regels' waren en de rest invulling is binnen die regels.....
Maar zo is pingpong natuurlijk in werkelijkheid niet ontstaan!
(geen enkele samenspelvorm, trouwens, of je het nou over voetbal, schaken, schaatsen, economie, politiek, ordehandhaving, godsdienst, educatie of opvoeding heb).

Er kwam echt niet eerst uit een of andere Goddelijke Printer een instructieboekje over hoe het spel van het leven gespeeld moet worden!

(Die zogenaamde 'Goddelijke prints' zijn pas miljoenen jaren later geschreven, door 1 soort (het homo sapiens speel clubje) die eerst überhaupt het schrijven moest uitvinden en.... zelfs dat 'spel' in honderden talen en types karakters heeft 'geregeld'!
Observeer dat het gros van de 'Goddelijke Medespelers' op het speelveld Aarde.... niet eens kan schrijven (en er het nut ook niet zo erg van inziet).

Nee, eerst zie je als mens vrij lukraak, losse 'attributen' om je heen en daar ontdekt je speelmogelijkheden in, door ze met elkaar in een bepaald verband te brengen.
Wat dan 'goed werkt' en 'begeerlijke zaken' oplevert.. dat wordt verder doorontwikkeld en gedeeld met anderen.

Wat ik hier schrijf is echt heeeeeeeel lastig voorstelbaar door iemand die echt (maar) een systeem voor iets kent!
Maar wie bekend is met meerdere 'systemen', die allemaal totaal verschillende regels kennen ( al is het 'maar' meertaligheid)... kan zich uit ervaring soepeler 'meerdere systemen' voor allerlei zaken voorstellen.

Is het alleen al daarom dat meertalig opgevoede kinderen gemiddeld 'boven' de eentalig opgevoede massa uitsteekt?
(Een bewering gedaan, ondersteund door wetenschappelijke studies, in dit t.v. programma....
let op: ik heb geen idee hoe lang deze link actief blijft!)

Enfin.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten