intrigerend iriserend

Na het schrijven van mijn blogstukje, ging ik even aan de wandel.
Onderweg kwam ik een prachtige intrigerende iriserende synchroniciteit tegen.

Op de heenweg 'vloog' er een gedachte bij me binnen.
Het was een intrigerend idee voor een  'verdiepings-opzet' van het onderzoek naar kleur/woord/relationeel gedrag waar onderzoeker Tila Pronk over had verteld in het televisieprogramma 'wetenschap havermoutpap'

Bij het schrijven van het blogstukje had ik de aflevering nog een keer gekeken om haar naam te achterhalen en toen terloops de kleurentest eens zelf gedaan.
Ik had al snel een strategie ontwikkeld om een 100% score 'goed' te kunnen hebben.... bewust het woord helemaal niet 'toelaten', maar me focussen op een klein deel van de kleur.. een paar pixels zien is genoeg.
Daar wordt de opdracht 'goed' uitvoeren een stuk gemakkelijk van.

Hoe kon ik mijn eigen strategie tackelen?
(Hoe kon ik mijn eigen ijsberg ontwerpen....?)

Ik besefte dat de opzet van het systeem van de test het gemakkelijk maakte om de 'opgeworpen' moeilijkheden te omzeilen, doordat de woorden egaal ingekleurd waren.
Ieder woord was of, geel, of blauw, of oranje... etcetera.
Dat 'patroon' erin ontdekkend, wist ik.....:
"Heb ik een klein clustertje pixels gezien, dan heb ik ze allemaal gekend"

Dus.. werd ik benieuwd hoe ik zou scoren als het woord niet egaal ingekleurd zou zijn.

Stel dat er een kleurverloop in zou zitten.. van geel naar oranje.....van groen naar paars.. soms diagonaal, soms horizontaal, soms verticaal.......
Dan wordt je weer ' gedwongen' het overzicht te bewaren, wil je kunnen zeggen welke 'kleur(en)' een woord heeft.

Helemaal enthousiast werd ik van het idee om een kleurvlak iriserend te maken, zoals de kop van een woerd onder de ene lichtval/kijkhoek groen is en onder de andere blauwachtig paars.
Het vlak is dan vanalles, simultaan.
Welke 'kleur' geeft de kijker het, ziet de kijker?
(Ik begrijp dat daar wat technische uitdagingen te overwinnen zijn om het experiment zo op te zetten, maar in het lab van mijn verbeelding is dat snel geregeld)

Mijn 'gutfeeling' zei me dat de uitkomsten ervan mogelijk ook interessante invalshoeken op mate van meerdimensionaal  'bewustzijn' van iemand zou kunnen bieden.... en relationele consequenties daarvan....

Ik liet het idee weer los, denkend dat als het leuk zou zijn om mevrouw Pronk dit idee aan te reiken, ik er wel weer aan herinnerd zou worden.

Nu heb ik iets met 'afval'... dingen die mensen  van zich af gooien, daar zie ik opeens een waarde in.
Ik 'zoek' het niet, draai echt niet ieder papiertje wat langs de kant van de weg ligt om.
Maar mijn oog 'valt' regelmatig op dingen, die dan heel erg ' out of context'  zijn ( verpakkingsmateriaal hoort natuurlijk al niet in de berm, maar zelfs dat kader....is het anders  dan de rest van de rommel )

Eerst zie ik een papieren sneeuwvlok/ijsbloem in de goot liggen en ik glimlach... ijsbloem was het onderwerp van mijn blogstukje.

Op de terugweg gebeurd me dit.
Ik denk wat na over de spulletjes die ik heb gekocht, als opeens het idee van die 'kop van de woerd' weer binnenvliegt.
Ik was het hele idee alweer helemaal vergeten! Maar meteen zie ik het als een mooie reminder .... dat het mogelijk inderdaad een aardig idee is om het verdiepingsexperiment op te schrijven.

Minder dan een minuut later, valt mijn blik ( onder de paraplu, in de stromende regen) , op een stukje afval van ongeveer 10 cm2 in de goot. Het is paars. Maar als ik doorloop is het ..groen.
Verrek! Iriserend.. net als de kop van een woerd!
Dan wordt het nog grappiger, want ik besluit dat ik het als 'bewijs' mee wil nemen.
Ik raap het uit de goot en wat eerst 'metaalachtig papier' leek te zijn, blijkt, transparante folie!

Tja....
Voeg daarbij dat ik met net vertypte en dat woerd, als vanzelf woord werd en het is op zijn minst erg synchronistisch intrigerend iriserend.
Ik kon het... niet laten liggen ..... ;-)

P.S.
Na het schrijven van dit stukje, zie ik een toepassing voor 'bestuurders' en 'beleidsmakers'.
Op de een op andere manier  lijkt het me dat je met deze test de 'overzicht op de gefacetteeerde mutlidimensionele reële waarheid' van een persoon zou kunnen vaststellen.
En als daar dan relationele trouw aan principes,  binding met de gemeenschap die 'deze persoon m/v' heeft gekozen en 'impuls voor eigen genot' beheersing bij zou horen..... lijkt het mij een aardige lakmoesproef om bekwame bestuurders uit te filteren van minder geschikte bestuurders.

Ik loop erg op de zaken vooruit.. ik weet het.
Maar het hoort geloof ik wel bij wetenschap om 'hypotheses' op te werpen en daar experimenten voor te ontwerpen.....?
----

P.S. 2
Een variant die ik een dag later voor mijn geestesoog zag verschijnen was een woordloze variant, die 'vorm' en 'patroon' test.

Neem silhouetten van diverse vrij bekende diersoorten ( eend, olifant, kat, vis...etc)
En voorzie die silhouetten van diverse patronen ( natuurlijke: vacht, veren, schubben, dikke huid.. maar ook ' huiskat' en 'tijger'.... wellicht ook culturele 'prints': pieds-de-poule, ruitjes, stipjes, gelinieerd)
Laat de testpersonen het patroon benoemen ( wat niet altijd correspondeert met het silhouet) .. en kijk wat relationele verschillen zijn.....
(Wie weet, in combinatie met de andere varianten.....aardig om erachter te komen of sommige mensen betere ' natuurlijke' leiders zijn dan andere....'oog' hebben voor natuurlijk patronen?)