Zoals zo vaak....de inhoud ervan in mijn 'weten' houdend.. het daar voelend en begrijpend.. is het 'kipsimpel' en in een oogopslag overzichtelijk en nogal vanzelfsprekend. Minder dan 2 seconden werk om het te vatten.
Maar ja, als ik het dan in woorden of beelden probeer te vatten.. heel wat lastiger!
Het gaat over de kunst van het aanwijzingen geven aan elkaar.
Waarbij het besef dat 'absolute aanwijzingen' alleen maar zin hebben als je het exact over hetzelfde 'grondplan' hebt.
Voorbeeld uit de fysieke wereld.
Iemand vraagt je bij de supermarkt waar het postkantoor is, want diegene wil een brief posten.
De aanwijzing... hier de eerste straat links, dan de derde rechts en vervolgens het plein recht oversteken..daar is het... werkt prima.
Een uur later ben je thuis bent en gaat de telefoon.
"Hoi, met mij... zeg......ik sta bij de supermarkt en wil nog even naar het postkantoor, een brief posten. Kun jij me vertellen hoe ik daar kom? "
Het lijkt verdacht veel op de eerste vraag.
Je zou dus geneigd kunnen zijn om te zeggen
"Neem de eerste straat links, dan de derde rechts en vervolgens het plein recht oversteken..daar is het."
Maar ja.... stond diegene wel:
- bij dezelfde supermarkt?
- in dezelfde stad?
- en zo ja... wel met het gezicht dezelfde kant op, als jijzelf vanmorgen?
Met dit soort aanwijzingen vinden we het ( mag ik toch wel hopen....) heel normaal dat je 'jezelf goed in die ander moet verplaatsen, om zinnig aanwijzingen te kunnen geven waar.... die ander ook echt wat aan heeft. Ofwel... behalve een gezellig telefonisch onderhoud met jou.. kan diegene ook daadwerkelijk zijn brief posten, op basis van het volgen van de aanwijzingen.
Van steden kijken we er helemaal niet gek van op dat ze nogal van elkaar verschillen, qua afmetingen, hoeveelheden van bepaalde faciliteiten, qua ' lay-out', ook al wonen we allemaal op dezelfde aardbol en zijn we allemaal een exemplaar van de ' homo sapiens'.
Maar als het om de 'neurologisch stratenplannen en faciliteiten in onze mind' gaat waar we in wonen... dan opeens.... lijken we wel aan te nemen dat ieders neurologische stratenplan in ieders mind exact hetzelfde is.
(Enne, op een heel diep esoterisch niveau is die aanname ook wel correct... maar dat is vergelijkbaar met dat op Google Earth niveau de database van de wereld, alle nederzettingen inderdaad te vinden zijn en je van een klein dorpje van 3 tenten ergens in Botswana, inderdaad een route kunt plannen naar 5th Avenue in New York wat dan inderdaad op 1 kaart af te beelden is van The Global Village.)
Maar op meer praktisch dagelijks niveau zijn dergelijke reizen nogal uitzonderlijk en geven we elkaar zelden dergelijke aanwijzingen.. zeker niet ' uit eigen ervaring'.
Een aardige filosofische vraag rijst dan of je elkaar wel zinnige aanwijzingen kunt geven, als het om de neurologische stratenplannen van de mind gaat.
Tja, ach.....ik meen te weten dat dat wel mogelijk is.
Aardig wat ' spirituele stromingen' menen vrij zeker te weten dat het misschien wel kan, maar erg slecht is voor je karma en dus niet mag... Het zou immer blijk ervan geven dat je iets zou willen veranderen en daar staan zware straffen op in..... een liefdevol Universum met een (1) bewustzijn wat zich steeds verder wil ontwikkelen (???)
Je ziet... ik ben daar nogal wat pragmatischer in.
Als dat slecht is voor mijn 'karma', tja.... jammer dan. Ik ben te gefascineerd door 'minds' ( en door het leven zelf gestimuleerd om die nieuwsgierigheid uitgebreid te volgen, voorbij de muren van welke in zwang zijnde set culturele regels dan ook) .
Als dat slecht is voor mijn 'karma', tja.... jammer dan. Ik ben te gefascineerd door 'minds' ( en door het leven zelf gestimuleerd om die nieuwsgierigheid uitgebreid te volgen, voorbij de muren van welke in zwang zijnde set culturele regels dan ook) .
Ik weet....(dus uit ervaring) ...de gemiddelde ' mind' is net als de gemiddelde stad..... gewoon te bezoeken.
Het is echt niet zo hermetisch afgesloten als we cultureel geleerd krijgen, met slotgrachten en ophaalbruggen en wachters die 'hete teer' van de stadsmuren naar beneden kieperen op met pijlen te doorboren nieuwsgierige ' indringers'.
En, zulke 'nederzettingen' zijn er wellicht wel... (potdicht tegen pottenkijkers)... maar ja.....'en alleen de vogels.. vliegen.... tralalalala......'.. je kan gewoon vanuit een hoger perspectief de boel in kaart brengen.
Dat we dat principe wel kennen en in enige mate verwelkomen van satellieten die in banen om de aarde zweven, maar hetzelfde principe van 'hogere bewustzijnsperceptieven' cultureel maar ' zweverig ' vinden, wil in zichzelf nog niet zeggen dat het ook niet kan of niet mag.
(voor die satellieten hebben maar erg weinigen onder ons zelf individueel toestemming gegeven ;-) ! )
(voor die satellieten hebben maar erg weinigen onder ons zelf individueel toestemming gegeven ;-) ! )
Sterker nog.... de gemiddelde 'individuele mind' vindt het net, is mijn ervaring, net als de gemiddelde stad, zelfs leuk om bezoekers te verwelkomen die zich echt in de historie en eigen aardigheden van de plaats wil verdiepen.
De gemiddelde 'mind' doet zelf moeite om aan de stadpoort plattegronden uit te reiken, gratis en voor niks, ter lering ende vermaak, waarop je allerlei bijzonder 'highlights' gewoon voorgeschoteld krijgt.
De gemiddelde 'mind' doet zelf moeite om aan de stadpoort plattegronden uit te reiken, gratis en voor niks, ter lering ende vermaak, waarop je allerlei bijzonder 'highlights' gewoon voorgeschoteld krijgt.
Ga je dan die mind-stadspoort ook echt door en slenter je wat over de pleinen en laat je die 'mind' in alle facetten van het dagelijks leven tot je spreken...dan zul je zelfs zien dat er langs de (neurologische) paden allerlei 'signalen' worden afgegeven, waarmee je je in vrij universele (eenvoudig te begrijpen, in ieder geval, als je een beetje moeite doet) symbolen de weg naar bepaalde faciliteiten wordt gewezen.
Moet je daar dan de hele boel gaan verbouwen, als je daar toch bent?
Of even ' kort en klein' slaan?
Of jezelf aan wat souvenirs ervan helpen die je niet zijn aangeboden?
Of even ' kort en klein' slaan?
Of jezelf aan wat souvenirs ervan helpen die je niet zijn aangeboden?
Op het plein, met je handen in de zak staan schreeuwen wat er allemaal niet deugd aan die stad?
Hoe het zou moeten zijn, in jouw ogen, zodat jij er ' je ding' kunt doen?
Ach, dat wordt van weinig bezoekers op prijs gesteld.
Maar ja, als een inwoner van die stad je dan vraagt hoe hij bij zijn eigen (metafysische) postkantoor kan komen..... is het niet ondenkbeeldig, dat als je een beetje hebt opgelet... je wel de juiste richting kunt wijzen... volg die symbolen... daar moet het zijn.
Zelfs, in 'andermans' mind dus.
Sla je dan die bezoeker die zich in je mind-stad heeft verdiept als dank voor het bezoek en het geven van de gevraagde aanwijzingen nog even flink en ongezouten op zijn falie, omdat het metafysische postkantoor zich kennelijk niet (meer) niet bevind waar je vond dat het wel zou moeten zijn? Pek en veren voor de argeloze geïnteresseerde en ook nog eens hulpvaardige oplettende bezoeker?
Tja.. die aanpak is natuurlijk best een optie.
Tja.. die aanpak is natuurlijk best een optie.
Maar een gemiddelde stad (en mind) die zich actief wil blijven ontwikkelen, is wel ook benieuwd naar de indrukken van de bezoekers en staat open voor ideeën.. zeker voor ideeën die kennelijk nogal goed blijken te werken in andere steden/minds en waarvan de (geïnteresseerde betrokken, de eigenheid van deze stad/mind waarderende en respecterende ) bezoeker inschat dat het wel eens bij de aard van deze 'stad/mind' zou kunnen passen ( met wellicht een kleine tweak hier en daar).
Net als een stad enorm in realiteit kan tegenvallen, vergeleken met de glossy brochures die tot in de verre omtrek en via social media e.d. worden uitgevent.. zo gaat dat ook met minds.
En.. net als het ontdekken van een 'parel' van een ontzettende lief stadje, die 'zomaar' op je pad komt, waar de 'flyer' aan de poort meer weg heeft van een korte handgeschreven krabbel op een stukje gerecycled karton .. je hart doet openspringen van de rijke schoonheid op de straten en pleinen .....zo zijn er ook 'parels' van minds.
Zoiets... dus.
(Even gegeten en weer zin om verder te gaan)
Dit blogstukje is meer een 'stream of consciousness', dan een afgebakend geheel, geloof ik.
Niet speciaal bedoeld om ' een touw aan vast te knopen'.. maar ja.... zelf houd ik persoonlijk ook meer van volledige begingsvrijheid dan van vastgebonden worden.
Tijdens het eten bedacht ik me hoe de vergelijking me fascineert van een stad ( met zijn door de jaren zo gegroeide infrastructuur) en een 'mind'.
Ik zie allerlei parallellen.
Empathisch meevoelen bijvoorbeeld, klinkt wellicht als een 'mirakel' voor wie het niet uit eigen ervaring kent.
Hoe kun je nu een schokgolf door jezelf heen voelen gaan als een ander een emotionele schok te verwerken krijgt.
Maar stel jezelf dan een als een 'bezoeker' aan een stad voor.
Je wandelt rustig en vredig rond op een van de pleinen.
Dan opeens.. gierende banden, een enorme knal en gegil om je heen...
Er botsen twee bussen vol tegen elkaar.
Dan s het toch niet zo gek dat je wat van die impact 'meekrijgt'?
Je bent immer zelf op dat plein!
Als je door de brochure bladert van diezelfde stad waar de bussen botsen, terwijl je heel ergens anders bent, dan kun je best naar een foto ( of in een online brochure zelf naar een filmpje) van het plein kijken... maar ja.... dan voel je de hier-en-nu ervaring niet. Want daar zijn die bussen niet. En jij ook niet.
Dit ken ik ook van mijn verblijf in diverse steden, in diverse landen en van bezoeken aan diverse minds, van diverse culturele achtergronden.
Je voelt de 'vibes' van stad en mind.
Hoe gaat het ermee?
Welke kant ontwikkelt het geheel zich op?
Natuurlijk zijn er 'mindere dagen' en ' betere dagen'.. maar wat is het onderliggende patroon?
Erg veel Franse dorpen en steden zijn aan het dood-gaan.
Op het platteland heb ik zoveel lieve, ooit florerende dorpjes gezien, waar al het 'leven' uit is weggelekt, met als treurig symbool daarvan dat vaak de pharmacie ( apotheek) de enige voorziening is die in het dorp overeind is gebleven.
Maar ook de plaats waar ik hier nu woon, heeft duidelijk betere dagen gekend.
Ja, er zijn nog supermarkten en allerlei andere winkels. Je kan nog kiezen naar welke winkel je gaat.
Ja, er zijn scholen, een zwembad en een ziekenhuis.
Een brandweer kazerne en een poilitiebureau.
Een vuilstort en een vuilnisophaalservice. Een postkantoor en postbezorgservice.
De basisvoorzieningen zijn er en werken.
Maar kijk en voel.... en niet al te ver verstopt.. is de toenemen leegstand van winkelpandjes.. de lange duur waarop huizen te koop staan .. het verval waarin panden raken... toenemend vuil op straat.
Er sluipt een vermoeidheid in.. een je ne sais quoi.. die gereflecteerd wordt in vele gezichten en lichaamshoudingen.
De 'flyer' is ongetwijfeld nog erg mooi en glossy, met roemruchte vertellingen over hoe het was.
De toespraken van de burgemeester ongetwijfeld optimistisch.
Maar iedere bezoeker van de stad, met ogen in zijn hoofd, voelt wel aan.. de ontwikkelingen volgen hier momenteel in grote lijnen de richting 'bergafwaarts'. 'Iets' moet hier fundamenteel opgepakt worden, 'anders gaan' . Zo niet.... dan trekt leegloop en achterstand allen maar in steeds hoger tempo nog meer leegloop en achterstand aan.
Wat dat ' iets' is en ' hoe' .. ach ja.. daarover verschillen de meningen..
Zo vergaat het me ook bij het bezoeken aan sommige minds.
Ook daar wijst menig 'burgemeesters' me ook met optimistischs woorden op de inhoud van hun glossy folders en mooie plannen.
Ik slenter wat over de pleinen, meander door hun straatjes, bemerk wat daar aan ( soms zeer giftig) zwerfvuil rondslingert.... ik voel de energie, zie de lichaamshouding, observeer de 'scheurtjes' in de structurele intrgriteit.
Ja.. alle voorzieningen zijn er nog en werken zo op het oog nog ( al dan niet met nog redelijk te verhelpen haperingen) ....maar ' niks aan de hand'.....?
Enne.. dat 'verval' heeft echt niet alles met leeftijd te maken!
Het is echt niet zo dat een ouder iemand, met een oudere mind wel 'achteruit moet boeren'!
Dat is met oudere steden toch ook niet zo!?
En ook niet zo dat een jonger iemand automatisch de mindboel energetisch functioneel aardig op de rit heeft.
(ook jongere steden kennen structurele teloorgang....)
Een beetje bijblijven, onderhoud plegen, bijtijds vernieuwingen doorvoeren en initiatieven en ondernemerschap stimuleren. de boel niet onnodig 'belasten'....?
Wat voor stedenontwikkeling opgaat, geldt ook voor mind-ontwikkelingen, zou ik zeggen.
En of ik die ene toren dan architectonisch mooier vind dan de andere.. ach, daar kun je speels over twisten.
Maar of een toren op instorten staat of niet, daarover zullen terzakekundige ingenieurs het toch wel bij meting ruwweg over eens zijn... zeker tegen de tijd dat de 'leek' en willekeurige voorbijganger de vele scheuren in de façade ook op gaan vallen.
(-:
P.S. op de radio, als ik het geluid ervan weer aanzet, direct nadat ik op ' publiceren' had gedrukt:
Streetlife van Randy Crawford...
hoe toepasselijk!
Nog een P.S. van nog weer een paar minuten later:
En of een stad in staat van oorlog is ( waar de bommen om je heen inslaan) en je om de haveklap de schuilkelder in moet vanwege concrete dreiging en een daadwerkelijke aanslag, of in vrede ( met zo hier en daar een kleinere schermutseling en ordeverstoring) .... is net zo goed merkbaar als dat een individuele mind een complete loopgraven/burger/guerilla oorlog met 'zichzelf' aan het uitvechten is, of in grote lijnen ' peace of mind' kent!
(Even gegeten en weer zin om verder te gaan)
Dit blogstukje is meer een 'stream of consciousness', dan een afgebakend geheel, geloof ik.
Niet speciaal bedoeld om ' een touw aan vast te knopen'.. maar ja.... zelf houd ik persoonlijk ook meer van volledige begingsvrijheid dan van vastgebonden worden.
Tijdens het eten bedacht ik me hoe de vergelijking me fascineert van een stad ( met zijn door de jaren zo gegroeide infrastructuur) en een 'mind'.
Ik zie allerlei parallellen.
Empathisch meevoelen bijvoorbeeld, klinkt wellicht als een 'mirakel' voor wie het niet uit eigen ervaring kent.
Hoe kun je nu een schokgolf door jezelf heen voelen gaan als een ander een emotionele schok te verwerken krijgt.
Maar stel jezelf dan een als een 'bezoeker' aan een stad voor.
Je wandelt rustig en vredig rond op een van de pleinen.
Dan opeens.. gierende banden, een enorme knal en gegil om je heen...
Er botsen twee bussen vol tegen elkaar.
Dan s het toch niet zo gek dat je wat van die impact 'meekrijgt'?
Je bent immer zelf op dat plein!
Als je door de brochure bladert van diezelfde stad waar de bussen botsen, terwijl je heel ergens anders bent, dan kun je best naar een foto ( of in een online brochure zelf naar een filmpje) van het plein kijken... maar ja.... dan voel je de hier-en-nu ervaring niet. Want daar zijn die bussen niet. En jij ook niet.
Dit ken ik ook van mijn verblijf in diverse steden, in diverse landen en van bezoeken aan diverse minds, van diverse culturele achtergronden.
Je voelt de 'vibes' van stad en mind.
Hoe gaat het ermee?
Welke kant ontwikkelt het geheel zich op?
Natuurlijk zijn er 'mindere dagen' en ' betere dagen'.. maar wat is het onderliggende patroon?
Erg veel Franse dorpen en steden zijn aan het dood-gaan.
Op het platteland heb ik zoveel lieve, ooit florerende dorpjes gezien, waar al het 'leven' uit is weggelekt, met als treurig symbool daarvan dat vaak de pharmacie ( apotheek) de enige voorziening is die in het dorp overeind is gebleven.
Maar ook de plaats waar ik hier nu woon, heeft duidelijk betere dagen gekend.
Ja, er zijn nog supermarkten en allerlei andere winkels. Je kan nog kiezen naar welke winkel je gaat.
Ja, er zijn scholen, een zwembad en een ziekenhuis.
Een brandweer kazerne en een poilitiebureau.
Een vuilstort en een vuilnisophaalservice. Een postkantoor en postbezorgservice.
De basisvoorzieningen zijn er en werken.
Maar kijk en voel.... en niet al te ver verstopt.. is de toenemen leegstand van winkelpandjes.. de lange duur waarop huizen te koop staan .. het verval waarin panden raken... toenemend vuil op straat.
Er sluipt een vermoeidheid in.. een je ne sais quoi.. die gereflecteerd wordt in vele gezichten en lichaamshoudingen.
De 'flyer' is ongetwijfeld nog erg mooi en glossy, met roemruchte vertellingen over hoe het was.
De toespraken van de burgemeester ongetwijfeld optimistisch.
Maar iedere bezoeker van de stad, met ogen in zijn hoofd, voelt wel aan.. de ontwikkelingen volgen hier momenteel in grote lijnen de richting 'bergafwaarts'. 'Iets' moet hier fundamenteel opgepakt worden, 'anders gaan' . Zo niet.... dan trekt leegloop en achterstand allen maar in steeds hoger tempo nog meer leegloop en achterstand aan.
Wat dat ' iets' is en ' hoe' .. ach ja.. daarover verschillen de meningen..
Zo vergaat het me ook bij het bezoeken aan sommige minds.
Ook daar wijst menig 'burgemeesters' me ook met optimistischs woorden op de inhoud van hun glossy folders en mooie plannen.
Ik slenter wat over de pleinen, meander door hun straatjes, bemerk wat daar aan ( soms zeer giftig) zwerfvuil rondslingert.... ik voel de energie, zie de lichaamshouding, observeer de 'scheurtjes' in de structurele intrgriteit.
Ja.. alle voorzieningen zijn er nog en werken zo op het oog nog ( al dan niet met nog redelijk te verhelpen haperingen) ....maar ' niks aan de hand'.....?
Enne.. dat 'verval' heeft echt niet alles met leeftijd te maken!
Het is echt niet zo dat een ouder iemand, met een oudere mind wel 'achteruit moet boeren'!
Dat is met oudere steden toch ook niet zo!?
En ook niet zo dat een jonger iemand automatisch de mindboel energetisch functioneel aardig op de rit heeft.
(ook jongere steden kennen structurele teloorgang....)
Een beetje bijblijven, onderhoud plegen, bijtijds vernieuwingen doorvoeren en initiatieven en ondernemerschap stimuleren. de boel niet onnodig 'belasten'....?
Wat voor stedenontwikkeling opgaat, geldt ook voor mind-ontwikkelingen, zou ik zeggen.
En of ik die ene toren dan architectonisch mooier vind dan de andere.. ach, daar kun je speels over twisten.
Maar of een toren op instorten staat of niet, daarover zullen terzakekundige ingenieurs het toch wel bij meting ruwweg over eens zijn... zeker tegen de tijd dat de 'leek' en willekeurige voorbijganger de vele scheuren in de façade ook op gaan vallen.
(-:
P.S. op de radio, als ik het geluid ervan weer aanzet, direct nadat ik op ' publiceren' had gedrukt:
Streetlife van Randy Crawford...
hoe toepasselijk!
Nog een P.S. van nog weer een paar minuten later:
En of een stad in staat van oorlog is ( waar de bommen om je heen inslaan) en je om de haveklap de schuilkelder in moet vanwege concrete dreiging en een daadwerkelijke aanslag, of in vrede ( met zo hier en daar een kleinere schermutseling en ordeverstoring) .... is net zo goed merkbaar als dat een individuele mind een complete loopgraven/burger/guerilla oorlog met 'zichzelf' aan het uitvechten is, of in grote lijnen ' peace of mind' kent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten