het magische leitje

Verhaaltje.

"Welke boeken heb ik nodig bij mijn studie van het bewustzijn?"
Dat was wat de man zich erg praktisch als eerste afvroeg bij inschrijving aan de Universiteit van het Leven voor de leergang 'praktische toepassingen in de fysieke wereld van oneness-bewustzijn'.
"En wie zouden mijn docenten zijn?"

In een visioen verscheen er even later een 6 jarig meisje.
Ze schreef op een magisch leitje: "1 boek, 1 docent" en gaf het aan de man.

Ze knipoogde en zei:
"Vanaf hier is alles een beetje anders geregeld dan je gewend bent hoor. Kun je daar wel een beetje tegen?"

De man haalde zijn schouders op. Hij had betrekkelijk vooraan gestaan toen 'anders' werd uitgedeeld, dus hij was wel het nodige gewend wat 'omgaan met anders' betreft.

"Hier is de docent altijd precies 1 bladzijde op de student voor.... niet meer, niet minder." vervolgde het meisje." In een boek wat trouwens maar 1 bladzijde heeft."

"Huh?" ontschoot de dappere man ondanks.. of omdat hij wel wat ' anders' gewend was....(?)

"En toch is iedere bladzijde totaal anders!" hield het meisje haar uitleg vol, terwijl ze hem met grote oprechte ogen aan bleef kijken." het boek is nooit 'uit', pagina na pagina gaat het maar door...."

"Hoe kan iedere bladzijde nou anders zijn, als er maar 1 bladzijde is?"
"Hoe kan de docent nou 1 bladzijde voor liggen op de de student als er maar 1 bladzijde is?"
"Hoe kan een boek met 1 bladzijde nou nooit uit gaan?"

"Uitstekende vragen om uw onderzoek mee aan te vangen, mijnheer, u bent waarlijk gemotiveerd!" knikt het meisje enthousiast.
Maar een inhoudelijk antwoord op al die prangende vragen komt er niet over haar lippen

"Bestudeer maar eens goed het boek wat u zojuist in handen is gespeeld." wijst ze glimlachend naar het voorwerp wat hij licht onwennig in zijn grote handen houdt.

Zo'n ding had hij sinds de kleuterschool niet meer in handen gehad en dat is toch een gerespecteerd aantal decennia geleden!

Het meisje gaat in de zon onder een boom zitten, met haar eigen exemplaar van dit 'boek' en nodigt hem met en handgebaar uit om naast haar op het gras te gaan zitten.

Hij aarzelt even.
Toch besluit hij, vooral omdat  het toch maar een visioen is en niemand hem ziet, dat het geen kwaad kan.
Zomaar met je goeie kleren op het gras gaan zitten, naast een zesjarige, dat was allemaal ook al een paar decennia niet meer voorgekomen.

Zij geniet vooral van de koestering van deze mooie ochtendzon, valt hem op.
Hij pakt zijn 'boek' er nog eens bij en schuift wat onwennig de tekst van het meisje weg, met het wismechanisme.

"Wat nu?" denkt hij.
Ballorig schrijft hij die zin op met de bijgeleverde 'stylus' in koeieletters : WAT NU?
Hij krast er een vrolijk madeliefje met een knipogende smiley face naast en wist dan de hele handel weer.

Het meisje naast hem opent een oog en knikt hem bemoedigend toe.
Ze rekt zich eens loom uit. Sluit dan haar ogen weer.

Tegen de tijd dat zij een klein uiltje heeft geknapt, heeft de man zich enthousiast de basis van de leermethode van deze leergang eigen gemaakt.

"Ik snap het!" roept hij vrolijk als hij ziet dat ze wakker is.
"Dank je wel voor de uitleg!"

Dan ratelt hij ruim een duur door over dat hij nu  inziet dat je niet het meeste leert over een kwestie in de rol van student.
Maar in de rol van een docent-die-het-ook-allemaal-niet-precies-weet, maar die zich desondanks probeert zo goed mogelijk voor te bereiden op de eerstvolgende les.
Door antwoorden te proberen te vinden op alle reële vragen die door de studenten gesteld zijn, waarvan je wel weet dat je er nog wat te weinig echt inzicht in hebt, kom je 'boven de stof' te staan.
En iedere spannende open vraag roept weer een nieuw mogelijk antwoord op, wat weer spannende vragen oproept om te verkennen. Enzovoort.

" Het is een gedachte om totaal 'gek' van te worden....totdat .. je er onenessbewustzijn op loslaat!" roept  de man verrukt uit ' de student en de docent zijn 1.. er is steeds maar 1 kwestie ' in het spel'.. er is steeds maar 1 hier-en-nu om mee te dealen. Is het een vraag, dan geef je je beste antwoord... is het een antwoord, dan stel je de meest intelligent vraag erover die je kunt bedenken. En is het ene afgehandeld, dan wis je het.. en komt het volgende (ene) wel naar voren. Maar niets van de lesstof heeft ooit deze ene bladzijde verlaten en toch is dit boek nooit 'uit'.. het vreet zelfs geen stroom!"

Van pure vreugde maakt de man een koprol door het gras.

"Wat voor een cijfer zal ik mijzelf een geven voor dit eerste college onenessbewustzijn?" roept hij vrolijk naar het meisje.

Ze krabbelt iets op haar magische leitje, maar drukt het zo tegen zich aan , dat hij het niet kan zien.
Met een hoofdknik nodigt ze hem uit om zichzelf een cijfer te geven.

Op een onuitgesproken signaal draaien ze beiden de schrijfkant naar elkaar toe.
Schuddebuikend van het lachen sluiten ze elkaar vervolgens in de armen.
Unaniem een dikke '1' was nog nooit eerder door de man als zo'n fantastisch leerresultaat beleefd!

;-)