mijn talent in een notedop...?

Vanmiddag maakte ik drie uur lang een heerlijke wandeling.
Het was koud maar zonnig, met prachtig uitzicht over de heuvels.

Ik was vanmorgen bij een paar boeiende korte filmpjes op Youtube uitgekomen.
Daarin waren verschillende mensen te zien met vrij unieke, maar mainstream minder gemakkelijk te hanteren (of zelfs compleet onbegrepen) talenten.
Zij legden uit waarin zij hadden ontdekt dat het gebruik en de verdere ontwikkeling van hun natuurlijke talenten juist prima tot hun recht komen.
(Rode draad: de lijst met 200 meestvoorkomende beroepen hoef je daar niet naast te leggen en ze kenden allemaal een lastige periode waarin ze.. laat ik het maar eufemistisch uitdrukken.. geen positieve weerklank vonden.)

Geïnspireerd keek ik op mijn wandeling eens hoe ik een van mijn minst-begrepen natuurlijke talenten zou kunnen omschrijven.

Wie er geen snars van begrijpt, zal wat eruit rolt wellicht in engere zin omschrijven als:

•  begint ze nu alweer te zeiken over Electro Magnetische straling? Pffff!
• 'Karma Police'.... ' moraalridder'........ 
• Buitengewoon vervelende lastpost die er kennelijk een soort duivels genoegen in schept om je op je eigen woorden te pakken en tot vervelens toe lastige gewetensvragen op je afvuurt.

Waarvan acte.

Maar mijn ' joy-radar', zoals ik het noem, is een ontwikkeltool.

Het is een nogal  'flitsend device', waarmee ik vibratiepatronen kan detecteren.

Wat er gebeurt kun je je als volgt voorstellen.

Als er iemand in het sociale verkeer bij me langskomt die heel relaxed, vol vertrouwen in zijn opgedane kennis en vaardigheden langskomt en deze erg dicht bij zijn beste eer en geweten,toepast, of er gepassioneerd over spreekt.... dan  'start de opname'.
Gedurende een aantal seconden, registreer ik (en dat gaat automatisch) wat er gebeurt. Wat wordt er gezegd, wat wordt er gedaan en in welke context speelt dit.

Dat is de 'bovenbandbreedte' van de joy-radar... ik registreer waar iemand lol en oprecht plezier in heeft, duidelijk zelf passie voor voelt. ( Dat is.. in nogal veel, zo niet alle gevallen.... een moment waarop iemand trouwens gebruik maakt van zijn natuurlijke talenten.)

Dan is er ook de 'onderbandbreedte' van de joy-radar.

Als er iemand in het sociale verkeer bij me langskomt die heel aan zijn eigen(!) ondergrens tipt van het toepassen van zijn eigen (!) beste eer en geweten, ..... dan  'start de opname' ook.
Alweer ( en volautomatisch): " Wat gezegd iemand, wat doet iemand en in welke context speelt dit?"

Blijft iemand ergens in de middenmoot-bandbreedte van zijn eigen kwaliteitsminimum en top, dan loopt er geen opname mee en doe ik een 'gewone' herinnering op aan het moment ( of niet.. je kan niet alles bijhouden en onthouden).

Die bovenbandbreedte van de joy-radar heeft me door het VWO en andere plekken waar ik wat van op diende te steken doen zeilen.
Ik zat 'gewoon' op te letten ( of af en toe ook niet).. maar kon erop vertrouwen dat als de leraar enthousiast ergens over werd, ik het gebodene wel automatisch registreerde, zonder daar enige moeite voor te hoeven doen.
Waar stellen docenten vragen over in een proefwerk? Precies.. de dingen die zij zelf belangrijk vinden.
Me niet bovenmatig door andere (onbenullige, significante) details heen te hoeven worstelen, scheelt heel veel energie.

Die kon ik beter besteden in het meezingen met de radio, dansen, een mooi boek voor mijn plezier lezen of gezellig kletsen en spelen met vrienden. Vond ik als kind en vind ik nog steeds.

Cadeautjes vinden voor iemand, die passen bij wat ze zelf leuk vinden?
Ik ga gewoon even de 'archieven' na van de joy-radar.

(Soms heeft iemand alleen maar heel even naar iets gekeken.....iets heel kort in de handen gepakt, zonder er iets over te zeggen.. ik heb het nauwelijks bewust waargenomen.... maar als het op de joy-band staat, weet ik dat ze er heel blij van werden en het goed konden gebruiken)

Waar ik de bovenbandbreedte kan benutten, voelen de ontvangers zich 'gestreeld' en 'gezien' en ' gehoord'.
Daarmee kunnen mensen gemakkelijk met mij door een deur.

Die onderbandbreedte-feature, dat is waar de like-ability van deze tool onder vuur komt te liggen.

Bij gedoseerd gebruik ( ik kan dat ook typen als 'gedoceerd') gebruik, is het een fantastische persoonlijke ontwikkelingstool!

Stel je voor:
Iemand  is lekker bezig met zijn ontwikkeling, doet heel veel dingen al vaak heel goed en vraagt zich af waar hij het snelste de meeste vorderingen kan maken om gauw nog beter te kunnen zijn.

Iemand die je dan kan vertellen waar je nog niet toepast wat je eigenlijk al wel weet wat goed/beter werkt.... is dan een enorme hulp! Iemand die die kennis kan combineren met waar je al in excelleert ( joy-radar!) komt met jouw aansprekende speelsuggesties op de proppen. Door van je kracht, je natuurtalenten gebruik te maken, kun je eenvoudiger de dalen' in je prestaties verkennen, begrijpen en transformeren....

Maar ja......

Nu is mijn ervaring dat mijn onderbandbreedte-feature in toenemende mate 'overuren' draait, de laatste jaren, zodra ik ook maar mijn neus in het sociale verkeer steek.

Die opnames maken, dat neemt, net als bij een videocamera, wel wat energie en als de 'schijf' vol is, moet ik het wel weer legen.
Dat 'batterij opladen' en 'schijf legen' gebeurde ook automatisch, in de goede oude tijd dat de mensheid in het sociale verkeer nog het meest van de tijd op de 'middenstrook' reed. ( Als natuurlijk onderdeel van 'slapen')
Maar er is een wegversmalling ( bewustzijnversmalling) opgetreden.. lijkt het wel. De middenstrook, is maar erg dun en weinig bereden geworden.
Ik moet nu handmatig gedurende de dag de schijf legen en de batterij zien op te laden.
(Wat in het sociaal verkeer een hoop gedoe oplevert en dus is de keuze om al te veel sociaal verkeer te vermijden, de simpelste.)

Natuurlijk ben ik dan benieuwd over welke informatie ik beschik op welke thema's mensen aan de ondergrens gaan tippen ( of zelfs onder hun eigen maat blijven hangen).
En omdat ik ook 'context' registreer, gaat me uit duizenden uren opnames toch wel de constante opvallen, dat waar mensen veel blootgesteld zijn aan 'electro magnetische' devices..... de kans significant toeneemt dat mijn ondergrens-feature geactiveerd wordt.

(He, ik voel dat ook innerlijk aan mijzelf, dat ik langzamerhand afglijdt naar de onder-strook, als ik te lang aan de computer zit. Maar ik voel het tenminste en stap er dan van weg en ga iets anders doen! Waarschijnijk omdat mijn joy-radar geen onderscheid-des-persoons maakt en mijn eigen vibrationele doen en laten net zo goed registreert en ik er dus ook automatisch 'weet' van heb, als ik zelf te ver afdwaal van mijn beste eer en geweten.)

Erg naïef misschien, maar ik denk dan nog dat mensen wel weten dat als je chronisch onder je eigen maat en niet in lijn presteert met iets wat ergens in de buurt komt van je 'eer en geweten' , dat je daar op de langere duur  niet beter van wordt, in alle opzichten die je daar maar op los kunt laten.
En dus.... voel ik me geroepen om er te zeggen wat ik waarneem....:
"He, besef je wel dat je met grote regelmaat/structureel (ver) onder je eigen kwaliteitsnormen presteert?"

Ik kan het met naam en toenaam, tijdstip en details allemaal zo oplepelen.
Het is alsof ik daarvoor een fotografisch geheugen heb.

Dan ben ik vervolgens nogal eens 'de boosdoener' of 'de gebeten hond' die zich ongevraagd met het uitleven van hun persoonlijke vrijheden bemoeit.

Tja.

Als het nou eens persoon was, of een paar, bij wie ik dit patroon opmerkte... zou ik daar nog wel mijn schouders over ophalen.
Maar het woord 'epidemisch' lijkt meer van toepassing op het hele verschijnsel.

Natuurlijk kan ik dan nog steeds mijn schouders ophalen.

Of denken dat het 'aan mij ligt' en ik het allemaal volkomen verkeerd zie.

Ik zag vanmorgen iemand met een opvallend talent om, als hij door een tunnel rijdt precies te weten hoeveel bordjes er van een bepaald type in die tunnel hangen. Hij telt ze niet... het gaat automatisch dat hij het registreert.....maar hij weet het gewoon wel (zeker) .
Ik heb er vertrouwen in dat je de bordjes kunt natellen en dat het er precies zoveel zijn als hij zei.

Miljoenen mensen rijden dagelijks door tunnels en als ze de bordjes al zien.... registeren ze echt niet en zeker niet automatisch de hoeveelheid.

Wat heb je aan het natuurlijke talent om bordjes in tunnels te weten, zodra je een tunnel uitkomt?
Tja.... in vrij unieke omstandigheden is de kern waar dat talent om draait bijna onmisbaar voor het gedegen kunnen behartigen van belangen waar in de gemeenschap waarde aan wordt gehecht.

Wat heb je aan het natuurlijke talent om vibratiepatronen op te slaan uit duizenden catalogi van individuele onder -en bovengrenzen van de bandbreedte van het 'eer en geweten'?
Als de omstandigheden maar uniek genoeg zijn, geldt daar ongetwijfeld hetzelfde voor.

Voor mij geldt trouwens iets soortgelijks als bij de tunnel.
De man moest de tunnel eerst uit zijn om het aantal bordjes in de tunnel die hij net doorgereden was te weten.
Ik moet ook de situatie om een of andere reden eerst uit zijn,voor ik toegang heb tot de bevindingen en er iets over te kunnen meedelen.
Soms  is 'kort' genoeg ( er ' even' uit zijn via een toiletbezoek kan al genoeg zijn)... soms zie/weet ik het pas als ik de volgende dag in 'rijdt'.

Grappige overeenkomst.