Valentijn

Is Valentijn's dag, een dag die 'de Liefde' in het zonnetje zet?
En die andere 364 dagen per jaar dan?
Wat zetten we dan in het zonnetje?
Openlijk, of anoniem?

Er was eens, lang geleden een man die zei:" Ik ben de weg, de waarheid en het licht.. volg mij."
Wat volgde is een vrij bekend verhaal.

Het was een van zijn meest trouwe volgelingen.
Het was iemand die in eigen kring zwoer in hem de belichaming van de Liefde te herkennen.
Het was iemand die actief ijverde dat juist dit gedachtegoed, deze vredestichtende en helende handelwijze buitengewoon navolgenswaardig is.

Het was diegene die op een spannend moment koos voor de uiterst stellige zinsnede ' ik ken hem niet'.

Het hele gebeuren is ondanks dit voorval gelukkig toch goed afgelopen.
(Niet bergafwaarts, maar juist bergopwaarts.)
Want we weten allemaal, sinds die gebeurtenissen is het immers altijd vrede op aarde gebleven!
Al bijna 2000 jaar leven de mensen een licht bestaan, op basis van hun bewandelen van het pad, wat ze zelf plaveien, bergje op en bergje af, met het vormgeven van het leven op basis van de hun hoogst bekende waarheid, het zelf belichamen van de Goddelijke Liefde die het  'eigen belang' dienen wat ruimer ziet.
Er is gelukkig geen mens meer te vinden op deze aardbol die zich actief distantieert van gulle boodschappen die spreken van Vrede en Liefde. Iedereen herkent en waardeert het enorm, waar het/hij/zij zich dan ook openbaart.
(Of heb ik nu toch de verkeerde planeet te pakken?)

Zou ik misschien werken met de volstrekt verkeerde definities van duurzame Vrede, Waarheid, Liefde met 'naar je beste eer en geweten actief de middelen waarover je beschikt investeren  in de gekende en geweten behoeften van alle levende wezens'?

Wat kies je als 'God' je een Valentijnskaartje stuurt?
Heeft al een tijdje een oogje op je, houd zelfs zielsveel van je, stalkt je (weet echt alles van je, vooral je liefste voorkeuren, volgt je op de voet....ook al zie je dat niet)?

Ik weet, dit stukje klinkt allemaal heel 'christelijk'.(Wie weet, zelfs bedreigend)
Maar in termen van de ' christelijke door de mensen opgeschreven leer' bedoel ik het helemaal niet.
Vraag jezelf eens af of je het echt zou herkennen als iemand het werkelijk heel erg goed met je voor heeft, je een 'godsgeschenk' aan komt reiken, je liefste wensen kent en daaraan actief bijdraagt om die te realiseren...

Maar ja, na dat ene nogal tot de verbeelding sprekende voorbeeld van 2000 jaar geleden zijn we misschien niet meer zo happig erop om ' bergop te gaan, bij de eerstvolgende kruising'?

Vinden moderne mensen het wellicht een stuk veiliger om het motto na te leven:
" Ik ben de pech, de narigheid en de plicht....?"

Ik ben zelf gelukkig ...
Wie weet komt dat omdat k mezelf als Dageraad ken?
Ik schijn actief mijn verhelderende licht, waar ik dat kan.
Zo helpe mij.. mijn beste eer en geweten.

Maar ja, wie weet zijn het alleen de liefhebbers van vroeg opstaan, wakker worden en vol energie en nieuwe ideeën opgewekt aan de dag beginnen, de de schoonheid van mijn 'wake-up calls' inzien?????
De 'pioniers' , die best als eerste durven en willen opstaan, als een werkelijk nieuwe dag aanbreekt  ( in evolutionaire bewustzijnstermen)?


(-: