zaterdag 5 mei 2018

verborgen .....

Gisteren was een boeiende dag.

Of het ook een bloeiende dag was .. dat is een van de op te lossen raadsels.

Eerst was er de boeiende 'lezing' over station Bijster.

Toen ik die publiceerde en daarna mijn e-mail checkte, las ik een bericht die nieuws bevatte die deze reactie bij me opriep: verbijstering!

( For the record... Dat bericht was ergens op de middag van 3 mei verzonden...
Had mijn onderbewustzijn al doorgekregen dat ik die nacht het beste naar 'BIJSTER' toe kon gaan, om op tijd op het beste vertrekpunt te staan ( namelijk.. VREDE hebben met BIJSTER en de lol van mijn rol erin zien , voor aanvang van het vervolg van mijn metafysische reis, de volgende dag?
Voordat ik in slaap was gevallen op mijn nachttrein naar BIJSTER, had ik ook al een signaal ontvangen... wat ik 24 uur later herkende als .. de kern van het antwoord wat ik zou gaan formuleren.... ook al leek het op dat moment een wild en van het pad los  staand gedachtenkronkeltje)

(Calamiteit op het grote spoornet? Ik weer aan het werk... ook al was dat vooral een gevalletje 'loslaten'...  en de sporen volgen via BIJSTER en WONDER naar 'EDEN'.)

Er waren twee interessante 'zeer aan het blote oog onttrokken' sporen, op mijn uiterlijke reis, die wellicht bruikbaar leken om 'nader onderzoek naar te doen en.. te volgen')

De eerste was stilstaan bij het fysieke informatiebord ' prachtig panorama' waar mijn reisgenoot van dat moment de aandacht op vestigde.
1 om ernaar toe te gaan
( ik had het niet een gezien, het stond wat verderop en van opzij gezien leek het geen eens een informatiebord, meer een paaltje)
2 zij vestigde er expliciet de aandacht op hoe lachwekkend het was, omdat er een (tijdelijk) knalgeel koolzaadveld in volle bloei stond die het zicht op het prachtige panorama volstrekt vanaf dat gezichtspunt ontnam. Panorama? Welk panorama?

Het prachtige panorama was er wel hoor, in levende lijve en volle glorie, zeker op de mooie zonnige lentedag. Een paarstappen terug, hoger op de berg, hadden we het al gezien. Er liep vanaf dat hogere punt zelfs een intrigerend pad, waarvan we vooraf op de kaart niet gezien hadden dat die er was.

Toen we om het koolzaad hadden gelachen, wat we duidelijk niet met het reëele beoogde panorama moesten verwarren, besloten we 'avontuurlijk' te zijn en het onbekende, maar erg aantrekkelijke pad gewoon te gaan volgen. het zag er niet alleen aantrekkelijk uit, het leidde ons ook naar war we wezen wilden.

De tweede was even wat langer stilstaan bij station ' hoe bloeit een vijg?'

Ik had iets vreemds gezien aan de vijgenboom in de tuin,namelijk dat er al meteen kleine vijgjes aanzitten.
Dat strookt niet echt met mijn biologische kennis, dat er toch eerst gebloeid moet worden voordat de vrucht gedragen wordt?
Mijn reisgenoot had meer ervaring met vijgen, maar wist het ook niet.
Dat moesten we ' nakijken.'

(Dat heb ik net gedaan, na het e-mailen van mijn respons)

Ook hier is het thema.. "het is er wel".. het is alleen erg (op natuurlijke wijze) aan het zicht ontrokken... 'verborgen/teruggetrokken' uit de zichtbare waarneming. Zo hoort het , zo groeit dit type 'vrucht' nou eenmaal.

Goh.   ' Compleet teruggetrokken' was ook de kern van de e-mail boodschap......

Dus, eenmaal in 'Eden' ging ik met die G.O.D. bij herhaling gegeven aanwijzingen aan de slag.
Tikkie terug de afgelegde weg teruglopend, terug naar het panorama wat ik echt heel helder had gezien, inclusief de aantrekkelijke (kronkel aan het begin...)  weg die niet (zo) bekend/conventioneel is!

Toch.. dat pad gaan volgen, ook al is het signaal in woorden en beelden nogal anders.. er staat wat 'tijdelijks' tussen.

Ik kreeg gisterenavond 'op kantoor' de aanwijzing dat ik de zaak op het grote spoor nu 'tot in de kern' doortastend moest aansnijden.

Erg grappig vond ik het dus, dat toen ik mijn reactie op het bericht uit e-mail vanmorgen verzond, ik vervolgens nog even natrok hoe dat nou zat met het bloeien van een vijg.

Wie dat spoor wil volgen kan hier kijken wat ik daar zag.

Het is vrij uniek voor een plant om zo te bloeien. Meestal gaat bloeien wat 'uit-' bundiger.

En het zijn juist de zeer zeer zeer unieke God gegeven eigenschappen van het top-talent met wie ik correspondeerde, ( zo 'bloeit' verder bijna niemand 'op'!).... waardoor mijn oog op diens potentie voor een nogal specifieke taak in de samenleving was gevallen.

Ik grinnik.... 'De Hof van Eden' had ook vrij nadrukkelijk iets met vijgen......
Buiten de poorten van Eden, ontrokken haar bladeren de meest 'edele delen' aan het zicht... toch?

Enfin.... ik lever mijn bijdragen aan het proces van de 'kruisbestuivingen' voor het bereiden van nieuw geestelijk voedsel zo goed als ik maar kan.

Hoe 'vruchtbaar' deze poging is...?
Hoe mooi het verder te volgen pad?
Waar het uitkomt?

On verra.

"Wie vijgt, stemt (toch) toe.....?" zou mij wel heel zonnig/zinnig voorkomen.

....
(-:







Geen opmerkingen:

Een reactie posten