vrijdag 4 mei 2018

station Bijster


De ‘locomotief’ kwam gisteren zomaar ineens ‘ in beeld’, toen ik ‘de bestemming’ had bereikt.
Ik herkende het als ‘ een cadeau’ waar ik wel graag mee wilde spelen.
Eerst stapte ik op in de ‘ innerlijke wereld’. Dat was een zalige reis, waar veel prachtige dingen te zien waren.
Onderweg heb ik nog even een uitstapje gemaakt naar de ‘fysieke wereld’.
Ik ben ‘opgestapt’ en kwam ( al stappend) uit in een Frans plaatsje-gelegen-aan-dood-spoor.

Dat is letterlijk zo….
Het voormalige treinstation is dichtgetimmerd. Aan de staat van dat gebouw te zien, stoppen er al vele jaren geen treinen meer hier. En ik weet, sinds een jaar en met nog twee jaar te gaan, komen er zelfs gen treinen meer lángs, omdat er groot onderhoud aan het spoor wordt gepleegd. De dienstregeling van deze lijn wordt drie jaar lang door bussen overgenomen.

Het is ook energetisch dynamisch zo.
Zelfs al is het een van plaatsen in de omgeving waar nog winkels zijn, de algemene energetische indruk van het leven in het plaatsje was ‘ZWAAR’ en ( op sterven na) ‘DOOD’.
Ik vond het heel erg heftig, om daar te zijn en moest de ‘ zware deken’ van compleet vastgelopen energie die daar op me was gevallen, echt van me afschudden.
Het voelde een beetje als, het ‘einde’ van het spelen met de treintjes….bereikt.

Toch….
via het nachtnet,
  • na een  reis van bijna 12 uur 
  • ( ik was tegen 19.00 ingestapt, met een aardig boek over ‘duiken in warmere oorden’ waarin iemand opgespoord moest worden…..en tegen 21.00 gaan slapen) ,
  • waarbij ik gelukkig over een comfortabel bed kon beschikken!)

….kwam ik vanochtend vroeg aan op een bijster interessant station…

Het is wellicht wel het grootste sporen-knooppunt in de wereld: station Bijster.

Het is een innerlijke wereld station, waar vrij veel gebruikers ervan , (terecht?) ‘U’ tegen zeggen.
Het is dan ook erg goed te vergelijken met het Nederlandse spoorknoopunt ‘Utrecht’.
Ik heb in Utrecht gewoond, in het bezit van een OV-studentenjaarkaart….
Ik heb met de vele mogelijkheden en faciliteiten van het station dus vier jaar lang regelmatig (gratis/op kosten van de staat) kunnen spelen.
Moet ik het in detail gaan uitleggen?

Vast niet. Iedereen die wel eens het land Nederland doorkruist heeft, is in Utrecht geweest.
Wellicht niet uit-of overgestapt… maar een blik uit het raampje… en je snapt wel ongeveer de dynamiek van de vele sporen, richtingen en ..de (onoverzichtelijke, voor de leek) drukte van alles wat daar samenkomt en weer ‘door’ moet.. treinen, personeel, passagiers, goederen.
Een ‘akkevietje’ ergens in Noord-Oost Groningen op een lijn waar ieder half uur een trein rijdt voor 50 mensen, haalt het niet bij de consequenties van een akkevietje ergens vlakbij Utrecht Centraal.

Terug naar de innerlijke wereld.
Iedereen komt wel eens op station Bijster terecht.
En soms moet je daar zelfs uit- of overstappen.
Soms zelfs…..terwijl je dat absoluut niet had verwacht, omdat je meende dat je op een rechtstreekse verbinding zat en op je (‘luie?’) achterste kon blijven zitten.
En dan kun je, in het tumult en de drukte van Station Bijster, het spoor.. nou ja.. Bijster zijn ;-)

“ Dit is niet Bijster Interessant” roep je uit, of .. “dit is Bijster Ingewikkeld” denk je en je laat de dingen die er passeren maar allemaal aan je voorbij gaan.
En hoewel Utrecht verschillende kleinere stations heeft ( Overvecht, De Meern en zo nog een paar), zijn ‘Interessant’ en ‘Ingewikkeld’ geen ‘stopplaatsen’ waar je ‘gedropt’ bent….. maar ‘kijkrichtingen’ op de diverse perrons van het hoofdstation Bijster.
In de veelheid van prikkels en verwarring, is het dan je taak om uit te zoeken:
Hoe de reis te vervolgen?”.
( Het aantal mensen wat op de perrons van station Bijster permanent woont is verwaarloosbaar klein).

Daar komt een magisch ingrediënt bij kijken: ‘informatie’.
En.. informatievaardigheden.

Sommige bronnen zijn betrouwbaarder dan andere.
Je kan ‘achter iedereen aanhollen’, maar mensen die zelf geen idee hebben wat ze aan het doen zijn en waar ze nou eigenlijk naar op weg zijn, of anderszins compleet in verwarring zijnde  ‘bronnen’, zijn nou eenmaal niet de ‘beste’.

Een spoorwegmedewerker in functie, die rustig signalen staat te geven. Dar heb je meer aan.
Die wellicht weet wat er ‘aan de hand is’. Maar die in ieder geval rechtstreeks inzicht heeft in de hele situatie en je heel accuraat de weg kan wijzen hoe vanaf deze positie, op dit moment, je het beste/soepel je reis kunt vervolgen naar je bestemming.

En ja.. als het echt chaos is op het spoor, dan is de beste raad wellicht om even naar Vredenburg te wandelen en daar een uurtje of twee naar muziek te luisteren, omdat er ‘ nu even helemaal geen treinen rijden’ en ‘je druk maken’ dan geen zin heeft. De ‘Burcht van Vrede’ ( loopafstand in je innerlijk wereld en altijd open), is altijd een voorstelling waar je gratis naar kunt  kijken.

Na een tijdje wandel je weer terug naar het knooppunt en kijkt of het akkevietje zich al heeft opgelost… of dat er nu werkbare alternatieve routes worden gesuggereerd via de zichtbare en akoestische signalen.
Wie de dynamiek een beetje doorheeft, ziet en begrijpt dat er meer aan dit alles ten grondslag ligt dan ‘ treinen’ en ‘passagiers’.

Er is een Grote Overkoepelende Dienstregeling.  (kort dat eens af……)
En.. die wordt uitgevoerd door…… Personeel.

Binnen de Grote Overkoepelde Dienstregeling, ( het ‘spoorboekje’) zijn nog veel meer dienstregelingen nodig.
Dienstroosters.

Er moet zich een bekwame machinist op de juiste tijd bij het juiste treinstel melden, anders gaat die trein echt helemaal nergens naartoe.

Als  de normale dienstregeling ‘ op zijn kont’ ligt, vanwege een akkevietje ergens in of vlakbij het knooppunt, dan komt er een tak van sport ‘online’ , waarbij ‘alles’ op de kop gaat.
Er moet ( en snel ook) een manier gevonden worden om de boel weer ‘volgens de Grote Overkoepelde Dienstregeling) te laten verlopen.
Defecte treinen moeten uitgenomen worden en vervangen door nieuwe.. en die staan.. ergens anders. Die moeten .. opgehaald worden door iemand.
Niet alleen het rooster wat de passagiers kennen en ‘willen’ , ligt ‘ overhoop’… het rooster van treinstellen en van personeel is ook ‘ in beweging’.
En ja, dan kan het voorkomen dat een machinist ‘effe’ een stukje een loc moet rijden op een traject wat helemaal niet in zijn dienstrooster stond op een tijdstip die niet in zijn dienstrooster stond, met een collega vlak naast hem, wat niet in het (solo-)dienstrooster stond… maar die collega moet even naar een ander treinstel toe gebracht worden en met de loc.
Er moeten wat wissels handmatig omgezet worden in een onconventionele setting die niet in het standaard rooster stond dat moest gebeuren op dat moment. Waarom?
Om een tijdelijke omleidingroute te creëren, waarlangs delen van de dienstregeling weer ‘ min of meer normaal’ hervat kunnen worden.. zodat de ‘congestie van passagiers’ snel minder wordt. 
Mensen en middelen zo min mogelijk ;vast’ komen te zitten.

Dat.. is een specialisatie.
De Grote Overkoepelde Databases ontwerpen, is al een hele kluif, maar dat kun je rustig aan je ‘tekentafel’ doen, terwijl de ‘oude’ G.O.D. nog gewoon werkt.
Maar bij kleinere en grotere calamiteiten (snel) tijdelijke oplossingen kunnen ontwerpen waarmee.. de G.O.D.  die iedereen kent en dagelijks gebruikt, weer zo snel mogelijk ‘werkt’… dat is nog weer andere koek!
Er is ook nog een tussenvorm.

Soms stapelen calamiteiten zich op ( botsingen, ontsporingen, uitval) , omdat er iets mis is met de capaciteiten van het sporennetwerk.
Zoals aan ieder netwerk…. er is op zijn minst regulier onderhoud aan nodig en niet alles kan ‘ in de stille uurtjes’.. zeker als er geen ‘stille uurtjes’ meer zijn.
Alle storingen worden gemonitord en als er een patroon uit opdoemt dat op bepaalde trajecten het te vaak ‘buiten het boekje’ van het ‘natuurlijke verloop’ en ‘ natuurlijke overmacht’ gaat, dan wordt bekeken hoe dat structureel opgelost kan worden.
En.. dat kan van alles zijn.. ‘meer treinstellen’ is echt niet altijd het antwoord!
Betere samenwerking tussen aanbieders, betere aansluitingen tussen services van separate netwerken, net wat meer tijd tussen de treinen plannen, zodat er minder botsingen komen, fly-overs bouwen, zodat 2 treinen, op twee kruisende trajecten, wel op exact hetzelfde moment op exact dezelfde plaats in verschillende richting kunnen rijden….

Ook dat wordt ‘gepland’.
Niet zomaar ‘ bedacht’ : ‘ Oh, dat zou nou eens leuk zijn om te doen’!
Maar in zijn complexiteit van een compleet dynamisch stelsel doorgerekend, op alle consequenties.. of het ‘past’.
En ook de realisatie daarvan wordt gepland op zo’n manier dat de ‘service’ van de hele renovatieoperatie nog altijd veilig is en de gebruikers er zo min mogelijk hinder van ondervinden.

Zo ‘min mogelijk’ …. geachte reizigers…..
is bij een grote operatie omdat de Grote Overkoepelde Dienstregeling,  zoals we hem met  elkaar hebben ingericht (structureel) niet goed meer werkt niet gelijk aan ‘geen’.

Dat is wellicht voor u een verbijsterd inzicht.

G.O.D. is in renovatie en ‘wij’ de Pro Deo Logistieke Dienst medewerkers ( Een soort Pro Rail,, maar dan anders) vragen daarvoor uw begrip en.. uw actieve medewerking.

Binnen de randvoorwaarde dat G.O.D. moet blijven zoals ‘U’ hem al jaren kent
en comfortabel en routineus gebruikt of in de kast heeft staan, ‘wel gemakkelijk te onthouden vindt’ en op de onderdelen die u persoonlijk bevallen ’ echt niks mis mee’  ,
komt er van de concrete uitvoering van het oplossen van de onderdelen die ook u helemaal niet bevallen, van die hele operatie dus, natuurlijk…. niks terecht.

En ja.. als iedereen, alle gebruikers, nu allemaal tegelijk eens drie volle dagen in de Burcht van Vrede naar innerlijke muziek en verbeelding ging zitten luisteren.. dan hadden we de ‘vierde dag’ het Paradijs op Aarde.
Een nieuwe, perfect werkende G.O.D., met alle fly-overs en wissels en de hele rataplan voor elkaar, omdat…..  er echt helemaal geen passagiers in de weg zouden lopen waar in de planning rekening mee gehouden moet worden. En ook geen treinstellen, geen machinisten, geen conducteuren en een een eindeloze stroom aan on the fly op te lossen calamiteiten.

Maar ja…  je innerlijke wereld drie dagen volledig stopzetten en dan weer tevoorschijn komen, is een legendarische prestatie waar nog lang over nagepraat wordt ( zo’n 2000 jaar).

Waar bevindt zich die Pro Deo Logistieke Dienst?

Nou, zoals het spoornetwerk ‘Ede’ kent, en plaats vlakbij  Utrecht, zo kent het innerlijke spoornetwerk ‘Eden’ , een vrij klein tussen de 2 grote knooppunten ‘Bijster’ en ‘Wonder’.

Op het kantoor ‘ de Hof van Eden’ werken de ‘traffic’ controllers, die allemaal ‘ onder Ede’ hun ambt hebben aanvaard:
“ Zo waarlijk helpe mij…. G.O.D. ……..” ( maar ‘dat beloof ik’ is ook OK) .

Want zonder begrip van de Grote Overkoepelde Dienstregeling(en), in al zijn energetisch dynamische aspecten, deelgebieden, kwaliteiten, geziene en ongeziene verbindingen, enzovoort, enzovoort… wordt het uitvoeren van dat werk…..  al helemaal niks natuurlijk.

Wat het leven van Pro Deo (renovatie en calamiteiten) Planners er al heel wat eenvoudiger op zou maken, is als iedereen die ooit in zijn leven is beëdigd bij het aanvaarden van zijn publieke ambt, of een Eed (bijvoorbeeld van Hippocrates) heeft afgelegd, zich zou realiseren dat hij/zij dan tot het G.O.D. professionele personeel behoord … en er goed aan doet te letten op concrete aanwijzingen die komen van die planningsafdelingen.

Daar doet iedereen uiteraard goed aan, ook passagiers…..
Maar ja…. van eigenwijze ‘machinisten’ die hun ‘eigen’ rondje om hun eigen kerk per se willen blijven rijden... hebben wel erg veel mensen ‘last’.
Op weinig gebruikte trajecten, kun je daar nog wel mee wegkomen... maar als jouw ‘kerk’ en dagelijks uit te voeren route midden door het kloppend hart van de samenleving gaat….?
Als je Bijster relatief vaak ziet ( en daarbij nogal eens vaak ‘afwijkingen’ met  ‘dodelijke afloop’ waarneemt ( op een ‘kwartiersdienstregeling’’ …..)?

Enfin….

Het is een mooie dag hier op het kantoor ‘Hof van Eden’, mijn Pro Deo dienst zit er alweer bijna op voor vandaag*.
Nog even de mail checken en dit posten.

(*Tenzij er een grote calamiteit is natuurlijk, om dat mee op te helpen lossen, ben ik oproepbaar.)
(** 4 mei, dodenherdenking in Nederland…’ een eerbetoon aan ‘ zij die … ach.. u weet wel’
Ik meen me te herinneren dat dan ook (vroeger) de hele treinenloop even 2 minuten werd stilgezet.. maar of dat (nog) zo is…?)













Geen opmerkingen:

Een reactie posten