dinsdag 27 februari 2018

karnemelk en kazen

Ik schreef eerder vandaag:

Rauw.
Warm.
 Een soort levensmelk vers van de uier, voordat het gefilterd en gepasteuriseerd, gebotteld en gelabeld is.
Ver voordat het tot karnemelk, boter, yoghurt, kaas en kwark omgewerkt is..


Geen klein handzaam vingerhoedje vol, maar een dampende hele emmer of trog, inclusief draaikolk van formaat.
Rauwe energetische informatie, vers van de bron, dat vindt bepaald niet iedereen een  ' lekker' spulletje.

Ik weet het.
Maar, lach ik om een zuur woordgrapje, een gemiddeld kalf wel voordat het verdronken is in de te laat gedempte put.

Tegen de tijd dat mijn woordgrapjes zuur worden, weet ik dat de rauwe-informatie niet vers genoeg meer is om 'zo' in me op te nemen.
Tijd voor een andere bewerking dus nu  ;-) 

Toen dat af was, was ik daarna innerlijk weer even heel kalm en vol vertrouwen.
Maar dat bleef niet erg lang zo.


Ik kom nu net weer uit een soort centrifugeerstand, die bepaald onaangenaam was.
Tegen de tijd dat ik dacht:" Nou, volgens mij ben ik karnemelk van deze batch aan het maken! En ik houd niet  eens van karnemelk." Kwam de mallemolen aan innerlijke steeds zuurder wordende turbulentie weer tot rust en kon ik er weer om lachen.
Vooral ook, omdat ik er weer een blogstukje in zag.

Ik realiseerde me, normaal maak ik namelijk eerder een soort 'kaas' van mijn levenservaringen, wat eenvoudig in 'stukjes' op te delen is. ( De kaasplankjes, dat zijn mijn blogs... ik deel naar hartenlust uit) 
Kaas maken is een vrij kalm draaiend proces.
Bovendien kent het onderdelen in het proces waarin de halffabricaten regelmatig ook even worden omgedraaid, totdat ze precies goed en lekker zijn.
Het zijn kazen die ik maak van rauwe ervaringen, ongepasteuriseerd ( O JEE, tegen alle Europese regels in, gevaar!) en er groeien (soms erg wijd vertakte) organische veelkleurige gedachtenkronkels in.
Een Fransman zou het meteen begrijpen. 

Hier in dit land vind je volop schimmelkazen van rauwe melk, ook 'gewoon' in de mainstream-supermarkten.
Reden.. de Fransen weten wat kwaliteit is, wat echt smaak heeft, als het om hun voedsel gaat.
Fransen zijn enorm dol op regels, maar Europa kan toch gewoon ' de boom' in , als het aan haar lokale kazen komt.


Juist met rauwe melk, moet je wel extra hygiënisch werken.
Met rauwe ervaringen, ook, maar in dat geval moet je letten op de energetische hygiëne.
Je wil er wel 'organismen' in die aan het proces meewerken, maar niet de ziekmakende.....

Enfin.

Ik was vanmiddag aan het grasduinen op internet op de (alternatieve) woningmarkt.
Dat had ik best al wel eens eerder gedaan, maar nu verdiepte ik me in het hele arsenaal van anti-kraak, vrij sector, kamerverhuur, vakantiehuisjes.....

En daar, in die gepasteuriseerde werkelijkheid, kwam ik elementen tegen tegen niet hoog scoorden op mijn energetische hygiëneschaal.
Wie het meest goedkope woonruimte nodig hebben, worden er met de 'regels' het hardst uit geweerd!

En ik snap best wel dat een woningeigenaar niet jan-en-alleman op zijn vastgoed wil loslaten.
Maar eenheden waar je op uit bent als verhuurder 'verantwoordelijkheid en betrouwbaarheid en netheid', spreken toch niet uitsluitend uit de circulatie van valuta op iemands bankrekening...?

En de prijzen die mensen durven te vragen voor een afgetimmerd zeer schuin zolderkamertje, met als je geluk hebt een veluxraam met uitzicht op niks..... sorry hoor... maar ik werd er 'effe helemaal niet goed van'.

Mijn (grote)  'batch' voor kaas dus helemaal bedorven... met deze organismen in mijn ervaring er doorheen gemengd!

Of ik er toen inderdaad maar karnemelk van gemaakt heb, dat weet ik niet.
Lijkt me niet nuttig.

Probeer nooit iets aan de man te brengen waar je niet niet ook zelf in hoge mate enthousiast over bent en graag zelf gebruikt.. is voor mij nogal een leidend (energetisch hygiënisch) motto.

Dus... wellicht was het meer een kwestie van de hele energetische installatie 'uitspoelen'.
Flink wat bewustzijn erbij, motortje op turbo en dan in alle hoekjes en gaatjes de rommel uit mijn innerlijke ketels wassen.
Dat gaat schiften, en schuimen en zuur borrelen dat het een aard heeft.
Echt niet leuk.

Weg laten lopen en herhalen, tot de boel weer energetisch 'schoon' is.

Toch.. dat ik innerlijk uitriep : "Karnemelk.. ik houd helemaal niet van karnemelk." bracht nog wel een invalshoek op de keuze-processen-kwestie met zich mee.

Herinner je je nog hoe je tegen je eerste Franse schimmelkaas aankeek, na jarenlang 'gewone' gele Hollandse kaas te hebben gehad?
Zolang niemand uit ' jouw kringen' dat ook echt nam, bekeek je dat vreemde schepsel met argusogen.
Dat kan niet goed zijn! 

Beleefd zeg je wellicht:" Ik houd niet die kaas..."
Eerlijker is.. "Ik heb het nooit eerder geprobeerd en durf het ook niet aan"

(Wat de boer niet kent.....)

Zelfs al liggen de alternatieven hoog opgetast in de supermarkt van je leven ( ik heb het niet alleen over voedsel en drank, maar ook over andere leefstijlen en samenlevingsvormen), alleen het feit dat het er zichtbaar is, is nog niet genoeg om het ook zelf te gaan proberen.
Er moeten.. schapen over de dam.. de dappere pioniers die de kastanjes voor anderen uit het vuur halen.


En dan nog....
Ik heb karnemelk wel degelijk geprobeerd in mijn jonge jaren, maar ik kan veilig en eerlijk zeggen:" Ik houd niet van karnemelk."
Maar ik heb het wel een flink aantal keer geprobeerd.

Groene olijven vond ik de eerste 10 keer ook erg vreemd en niet lekker smaken....dat vind ik nu wel lekker.

Even helemaal los van de discussies in hoeverre schimmelkaas, karnemelk en groene olijven nou wel of niet goed voor je gezondheid en welzijn zijn.....

Met nogal veel dingen, ook gezonde ( denk spruitjes, witlof, bloemkool), is actieve blootstelling bij herhaling nodig, om de smaak ervoor te ontwikkelen en te waarderen.
Waarom zou dat met leefstijlen en samenlevingsvormen zoveel anders zijn?

Maar nee, daar denken we het allemaal na een keer er van een afstandje naar kijken en er (alleen maar) over te praten wel te weten of we van een (bij voorkeur gezond, natuurlijk) alternatief voor een bekend fenomeen kunnen houden.

Ik 'hield' jarenlang alleen maar van televisie kijken 's avonds.
Dat is geen geregistreerde 'verslaving' want de spreekwoordelijke iedereen doet het, het hoort erbij.

Mijn innerlijk leven is er een stuk op vooruit gegaan door dat eens te vervangen door een avondwandeling in de zomer, een boek lezen, een spelletje doen, tekenen, knutselen, mijmeren, kampvuur maken, dagboek schrijven en.. naar bed gaan als ik het signaal ' moe' krijg.
Dat is 'even wennen', maar naarmate ik de smaak te pakken kreeg van de diverse

  • veel minder tijd-en mentale energierovende,
  • veel meer hier-en-nu relateerde alternatieven.... 
is t.v. naar een verre achtergrond verdwenen.

Moraal van het verhaal?

Herhaaldelijke blootstelling aan (meerdere, verschillende)  alternatieven, is een reuze nuttig ingrediënt om ingesleten patronen te kunnen veranderingen naar 'gezonder , fijne en duurzaam'.

Zit 'de wereld' op mijn 'kaas' van rauwe levenservaringen te wachten, of op productie-kennis van hoe je dat zelf van je eigen rauwe ervaringen eenvoudig (voedzaam = leerzaam) kunt produceren?
Ga ik (gauw) een veilige plek vinden waar ik ongestoord door die 'ziekmakende organismen' dat kan blijven 

doen?

Tja, die vragen zijn hiermee nog niet opgelost.
Inshallah....

Maar wie weet, was de vraag die in werkelijkheid op mijn huidige energetische onderzoeks- en ontwikkeltafel  lag ook wel een hele andere!
Hoe kun je een organische stap-richting ontwikkelen om (potentieel) verslavingsgedrag zinvol en relationeel duurzaam om te kunnen buigen?

Ik weet uit ervaring dat bij het werk wat ik voor de gemeenschap doe, ik een 'batch' van de real-life energetisch niet-helemaal-gezonde-situatie krijg en het in enige mate 'zelf' moet doormaken wat er allemaal precies aan de hand is, om met een passend energetisch (speel-) 'vaccin' te komen.

Het wachten is dan op die organische doorleefde speelsuggestie die voor deze hier-en-nu kwestie uit mijn huidige gemeenschap eruit gaat rollen.....
Het is mij expliciet gevraagd, ik heb mijn talent aangeboden....
Tot nu toe is dat voor het Universum altijd reden geweest om met iets geschikt op te proppen te komen.
Ik zie geen enkele reden waarom dat nu niet het geval zou zijn.

On verra.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten