zaterdag 17 maart 2018

karakter < > achtergronden

Hier volgt een beetje achtergrond bij het karakter van de karakter-achtergronden oblique technique van deze week.
(meta-karakter-achtergrond... ha, ha)

Deze oblique technique meldde zich afgelopen woensdag in de vorm van een kwaliteit-van-samenspel bevorderende oefening in groepsverband.
Vanmorgen werkte ik de essentie ervan om naar een solo-spel-variant.

(Wie het leuk vindt om het in groepsverband te doen kan eenvoudig alle deelnemers aan de groep uitnodigen om:
- zelf, ieder voor zichzelf een eigen karakter uit te kiezen  (meer dan 1 mag ook! alleen niet voor een ander) en
- de plaatjes van de hoofd-scenes van het eigen dagelijks leven (ook buiten die groep!) in beeld te brengen
- aan ieder groepslid een daar een 'setje' van beschikbaar te stellen
- waar ieder groepslid rustig, zelf ( zonder pottenkijker) vrij spel mee beleeft.

Daar wordt het uiteraard ook interessant om eerlijk te voelen hoe het is als karakters uit die groep, opduiken in alle verschillende scenes. En hoe het voor jou voelt om eens 'virtueel' rond te wandelen in leefgebieden van groepsgenoten. Wat doet dat met je?
Niet bedenken met je verstand.
Voelen, in het moment, wat er echt gebeurd, wat er echt los-trilt.

Ook een boeiend leermoment is eerlijk bij jezelf nagaan hoe het voelt om alle anderen openlijk deelgenoot te maken van alle scenes waar jij regelmatig meer dan 4 uur op een dag aan besteed.
( En ja, je mag best besluiten om bepaalde  'scenes' niet beschikbaar te stellen aan de groepsleden. De vraag waarom een bepaalde achtergrond niet veilig voelt om openlijk te delen.. is trouwens wel een hele rijker ader aan informatie. Speel die scenes in ieder geval eens uit in de veiligheid van niemand-die-je-ziet..... wat doet het met je als een of meerdere van hun karakters opduiken in die scenes. Oordeel niet daarover, niet over wat het zou kunnen zeggen over jezelf, of  over hen... maar voel ......voel wat er resoneert.)

Zelf belande ik vervolgens in een levend-oblique technique decor, met hoogst surrealistische trekjes zo hier en daar.
Ik stapte in de fysieke wereld in andere 'scenes' en er stapten nieuwe, nogal andere karakters de mij zo vertrouwde decors van mijn binnenkort eindigende dagelijks leven binnen.

Uit de eerste hand ervoer ik (weer eens) hoe ingewikkeld het kan zijn om me daar soepel toe te verhouden.

Sinds ik actief de meta-fysische, energetisch dynamische kanten van menselijk samenspel ben gaan bestuderen in 2012, heb ik dieper inzicht gekregen in hoe dat 'vervreemdende' effect in elkaar zit.
Waar de kern van de moeilijkheden zit.
En . mogelijk interessanter dan de theorie van oorzaken van problemen... hoe natuurlijke energetische dynamiek ingezet kan worden om een en ander (intermenselijk) wel zo soepel mogelijk te laten lopen.

Niet (primair) via woorden, niet (primair) via 'therapie', maar door de (team-) spirit tijdig en openlijk van de benodigde informatie te voorzien in de taal die zij van nature spreekt.. soulspeak.
Als het onderbewuste al gevoed is met de energetische karakteristieken van de  'andere' omgeving of de 'andere' karakters.... dan vindt er al onderliggende afstemming plaats, lang voordat de boel 'live on stage' in de fysieke wereld bij elkaar komt en samen probeert te spelen.

De teamspirit kan dan passende arrangementen maken, rekening houdend met wat ieder 'karakter' al lang goed kan en ook leuk vindt en...... in welke richting het zich wil ontwikkelen.
Geen enkele andere entiteit kan dat, want er zijn zoveel 'variabelen'.. zoveel, ook nog eens constant fluctuerende 'data' om rekening mee te houden die niet eens bewust even duidelijk bekend zijn bij de deelnemers.

Het beeld van de dirigent/oefenmeester van een orkest doet het wat dat betreft altijd goed. Die hoort alle trillingen van alle musici en geeft openlijk aanwijzingen die voor iedere musicus die een beetje aandacht daaraan besteed, voorhanden zijn, om zo de kwaliteit van het samenspel ( en daarmee ook het individuele spel vleugels te geven) te kunnen bevorderen. Maar ja.. trilt/speelt het orkest niet of staart iedereen alleen maar zijn eigen partituur en speelt dat zo goed en zo kwaad als dat gaat naar eigen goeddunken ( volume en tempo).... tja......

In muzieksferen blijvend, tot slot van dit stukje:

Gebruik makend van de teamspirit en goede voorbereidingen in soulspeak.....kan zelf een doedelzakspeler prima zinvol en met wederzijdse waardering opduiken en live een moppie meespelen in een rockband-formatie, al dan niet in een geel colbertje....
Een nieuwe lente.. een nieuw geluid... een nieuwe (gele?) jas?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten