zaterdag 24 maart 2018

pyruvate dehydrogenase

Het is boeiend hoe ik een spoor probeer te volgen over een pad wat duidelijk loopt door een woud van zaken die ik (op het eerste gezicht) ingewikkeld vind om me doorheen te werken.
Alsof er dikke hagen van doornige braamstruiken zijn waar ik me normaal echt liever verre van houd.
Maar ja....

Ik ben dol op lezen en kan me door een hoop teksten, ter leering ende vermaack (informatief en amusement) met plezier heenwerken.

Ik ken mijn eigen leesvoorkeuren wel aardig goed
Als er teveel (op mijn oog soortgelijke) namen in voorkomen en mij niet helder is in welke relatie die namen en personages tot elkaar staan, in relatie tot de ontwikkeling van het hele verhaal, dan haak ik ongelooflijk snel af.
Ofwel.. als ik de onderliggende structuur niet behoorlijk snel te pakken heb, dan kunnen al die details mij hoegenaamd bepaald niet boeien.
Die structuur mag wat mij betreft best complex zijn ( graag zelfs.... te simpele, eendimensionale, compleet lineaire verhaallijnen boeien mij ook niet heel erg lang).
Maar eindeloos geneuzel rond en grote hoeveelheid namen... dat 'knarst' bij mij uiterst onaangenaam in de flow van mijn informatieverwerkingsystemen.... zoals teveel zand in je boterham aan het strand doet.

Wat me dan bezield om de laatste dagen regelmatig zo'n zanderige boterham toch te proberen te verwerken?
Neem nou pyruvate dehydrogenase.

Ik kwam haar naam ( en afbeelding) in de afgelopen dagen een paar keer tegen bij mijn inkijkjes in de wereld van de (co-)enzymwerking op wikipedia.
Opvallend vaak, eigenlijk... dus dat maakt de kans groot dat het een cruciaal (hoofd?) personnage is in het metabolisme ontwikkelingsverhaal.

(Is het alleen maar 'informatief'? Zo voelt het niet. Volgens mij ben ik aan een (mass-) murder mystery bezig  ;-).
Diepgaand recherchewerk in de wondere wereld van de resonanties... forensische empathologie!)...(?)


"Some enzymes or enzyme complexes require several cofactors. For example, the multienzyme complex pyruvate dehydrogenase[6] at the junction of glycolysis and the citric acid cycle requires five organic cofactors and one metal ion: loosely bound thiamine pyrophosphate(TPP), covalently bound lipoamide and flavin adenine dinucleotide (FAD), and the cosubstrates nicotinamide adenine dinucleotide (NAD+) and coenzyme A (CoA), and a metal ion (Mg2+)"

Opvallend genoeg kan ik me empathisch erg goed in haar inleven en begrijp intrinsiek het complexe teamwerk-verband waar hier op gedoeld wordt.
Ik begrijp ook dat zij een cruciale rol speelt in de kern van de energiehuishouding.. de citric acid cycle.
Waar cellen 'ademen' en 'verse energie uit opdoen'.
Mogelijk.. ( mijn interpretatie(!) , vooral voorzichtig  'voelend' wat mijn innerlijke weten hierover in resonanties aan mij aangeeft. )...het punt waar sympathische en parasympathisch systeem met elkaar in de meest direct verbinding staan... het estafettestokje van 'het werk' aan elkaar overgeven.

Enfin, ik ben dus heel benieuwd als ik me empathisch nog meer verbindt met pyruvate dehydrogenase en me inleef in haar wereld, naar haar indrukken van de situatie luister, wat zij me kan laten zien uit haar weten.
Daarvoor hoef ik geen door anderen geschreven proces-verbalen met interpretaties te lezen.
Geen 'personeel-files' met staat-van-dienst uit de burelen van Human Resources (bless them) .
Ik 'ga' gewoon naar de primaire bron, leg er mijn oor te luisteren en kijk welke 'clues' er zijn om door te rechercheren.
pyruvate dehydrogenase. is immers ook levend in mij. 

Wijs geworden uit de praktijk van de overdracht van beheerstaken van dit gebouw aan mijn opvolgers, is wel de clue... als je werkelijk weten wilt hoe bepaald werk in de praktijk echt gaat.. ga naar de werkvloer, praat met de werkers, luister naar wat ze zeggen en vooral naar waar ze je (bij herhaling*) op wijzen wat werkelijk belangrijk is om te weten/beseffen/rekening mee te houden.
De managers/'eigenaren' ( bless them) hebben gewoon een volkomen verkeerde voorstelling' van zaken en doen liever aan windowdressing en symptoombestrijding (die nog meer werk en stress oplevert) dan aan het werkelijk verkennen en functioneel passend oplossen van issues...

(En dat.... "beminde gelovigen"..... (ik zit een beetje op de preekstoel, dan krijg je dat soort uitspraken) .....is niet een conclusie die ik alleen op basis van de ervaringen van deze week trek....
De beste managers zijn zij die werkelijk luisteren naar wat de uitvoerenden op de werkvloer al lang aan vrij simpel haalbare praktische oplossingen hebben gezien en een faciliterende taakopvatting erop na houden.)

(*Het is mijn opvolgers al opgevallen dat ik wel heel erg regelmatig ' bless him' gebruik, als het over de samenwerkingscontext gaat....ze lachen er nu (nog) erg om.)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten